World Anti-Doping Code

Het antidopingbeleid wordt internationaal bepaald en vastgesteld door het Wereld Anti-Doping Agentschap (WADA). De sport en de overheden hebben beleid en regelgeving op het gebied van doping vastgelegd  in de World Anti-Doping Code (Code). Hierin is onder meer de definitie van doping opgenomen, maar ook  welke sanctie(s) gehanteerd worden, en welke  verplichtingen er zijn rondom voorlichting en informatie.

Hiermee wordt gestreefd naar standaardisatie van regelgeving. In principe maakt het voor sporters dus niet uit in welk land ze wonen , welke sport ze beoefenen of aan welk evenement ze meedoen: voor alle sportbonden die de Code hebben geaccepteerd en geïmplementeerd gelden dezelfde dopingregels.

The acceptance of the World Anti-Doping Code form

In 2003 heeft NOC*NSF 'The acceptance of the World Anti-Doping Code form' ondertekend, waarmee de Nederlandse sport zich heeft verplicht in overeenstemming te zijn met de Code. NOC*NSF heeft daarna in haar toelatingscriteria opgenomen dat sportbonden verplicht zijn een dopingbeleid en dopingreglement te hebben dat voldoet aan de van toepassing zijnde voorwaarden uit de Code.

Nationaal Dopingreglement

De Dopingautoriteit heeft de Code voor Nederland vertaald naar het Nationaal Dopingreglement, dat door alle sportbonden moet worden vastgesteld. Hierdoor zijn alle sporters, lid van een sportbond, direct verbonden aan het Dopingreglement en het daarbij bijbehorende tuchtreglement.

In de Code zijn elf  typen dopingovertredingen opgenomen:

• aanwezigheid van een verboden stof in een urine- of bloedmonster;
• gebruik (of poging tot gebruik) van een verboden stof en/of verboden methode;
• gebrekkige medewerking;
• gebrekkige informatieverstrekking door een sporter;
• manipuleren (of poging tot manipuleren);
• bezit;
• handel (of poging tot handel);
• toediening (of poging tot toediening);
• medeplichtigheid (aan (het begaan van) een dopingovertreding);
• verboden samenwerking (met geschorst begeleidend personeel);
• ontmoedigen of benadelen van melders van mogelijke dopingovertredingen.

In Nederland valt de dopingregelgeving onder het tuchtrecht. Tuchtrecht maakt deel uit van het verenigingsrecht en gaat over het straffen van gedrag in een specifieke groep. Dopinggebruik in Nederland valt niet onder het strafrecht. Hierin verschilt Nederland van andere landen, zoals bijvoorbeeld Frankrijk. In Nederland kan je alleen op basis van het tuchtrecht worden gestraft wanneer je een dopingovertreding hebt begaan.

De sportbond is verplicht om de tuchtrechtelijke afhandeling van dopingzaken bij het Instituut Sportrechtspraak (ISR) onder te brengen. Het ISR spreekt dan recht namens de bond. Voor meer informatie over het ISR kun je terecht op isr.nl.

Het dopingbeleid werkt met een unieke én uniforme sanctionering. De standaard sanctieperiode is vier jaar. Bij verzachtende omstandigheden kan eventueel sprake zijn van strafvermindering en bij verzwarende omstandigheden van strafvermeerdering. Topsporters die beschuldigd worden van een dopingovertreding, kunnen, indien nodig, ondersteuning krijgen.