'Sport kan eigen dijken bewaken'

Vol bewondering heb ik de afgelopen maanden gekeken naar de inzet van de vrijwilligers in de sport en het adaptief vermogen dat ik bij vele sportclubs continu zie. Het volatiele overheidsbeleid (de ene week zijn competities toegestaan en trainen niet – en een paar weken later is het precies omgekeerd) heeft in onze wereld destructieve gevolgen.

Maar sportclubvrijwilligers weten er iedere keer weer het beste van te maken. Het (weer) omgooien van trainingsschema’s, gymclubs en dansgroepen die buiten trainen, volleyballers die al om zes uur ’s ochtends samen staan te sporten; ik vind het illustratief voor de veerkracht van de sportsector en vooral indrukwekkend.

Verantwoordelijkheidsgevoel in de sport

Wat daarbij komt is dat men een scherp ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel aan de dag legt. Verantwoordelijkheidsgevoel, niet alleen voor de fysieke gezondheid en mentale fitheid van hun leden - maar ook voor het naleven van de coronamaatregelen. Dat gaat in de sport heel goed. Sterker nog, er zit een expliciet statement in: 'Corona is niet van VWS, corona is niet van de gezondheidszorg, corona is van ons allemaal.’

Nu zijn we qua coronabeperkingen in een nieuwe fase terecht gekomen. We mogen weer meer. En optimisten vertellen ons dat de coronapandemie naar zijn einde loopt. Pessimisten waarschuwen ons echter voor nieuwe varianten die ons leven mogelijk weer op zijn kop gaan zetten. Laten we hopen dat de eerste groep gelijk gaat krijgen! Tegelijkertijd is er ook het reële risico dat we naar een endemische periode gaan, waarin het virus bij tijd en wijle en in verschillende zwaarte weer opflakkert.

De overheid bereidt zich voor op dat laatste en wij denken daarover mee. Samen met de Rijksoverheid hebben we een routekaart ontwikkeld. Die routekaart ordent het virus naar impact. Er zijn verschillende fasen: van 'waakzaam' tot 'zeer ernstig' (en alles wat daartussen zit). Bij iedere klasse horen maatregelen die aangeven wat de impact voor de sport is. Ze geven aan 'wat moeten we gaan doen?'.

Parallel met dijkbewaking

Je zou de parallel met dijkbewaking kunnen trekken. Als het waterpeil stijgt moeten er extra zandzakken komen en als het waterpeil daalt kunnen de zandzakken weer de opslag in. Laat de overheid vooral aangeven hoe hoog het waterpeil is en laat ons daarna zelf aan de slag gaan met passende maatregelen. Die maatregelen hoeven niet voorgeschreven te worden. Die hebben we zelf al bepaald in de zogenaamde routekaart.

We kennen en nemen onze verantwoordelijkheid. De coronacrisis laat immers meer dan ooit, de kracht zien van het maatschappelijk middenveld en de Nederlandse burger. Geef ons de komende jaren richting, steun en ruimte binnen kaders, zodat we verantwoordelijkheid kunnen nemen. Het is bij de sport in goede handen!

Marc van den Tweel
algemeen directeur NOC*NSF