Henk Vonhoff

Naam: Henk Vonhoff 
Geboren: 22 juni 1931 te Amsterdam
Overleden: 26 juli 2010 te Hilversum

Voorzitter: 21 mei 1985-27 januari 1989

VVD-politicus Henk Vonhoff was in de jaren zestig en zeventig onder meer lid van de Tweede Kamer en twee jaar staatssecretaris van Cultuur. Daarna was hij tussen 1974 en 1980 burgemeester van Utrecht. Van 1980 tot 1996 was hij commissaris van de Koningin in Groningen. Van 1985 tot 1989 combineerde hij die functie met het voorzitterschap van NOC*NSF.

In de jaren tachtig ontstond er tussen het Nederlands Olympisch Comité en de Nederlandse Sport Federatie steeds meer overlapping van activiteiten, wat het meest zichtbaar werd op het gebied van de topsport. Het NOC wilde een zo sterk mogelijke ploeg uitzenden naar de Olympische Spelen, teneinde daar zo goed mogelijk voor de dag te komen. De NSF had eveneens een topsportbeleid ontwikkeld, gericht op Europese- en wereldkampioenschappen.

Amsterdam kandidaatstad 1992
Tijdens de Olympische Spelen van Seoel in 1988 kwamen de voorzitters van het NOC en NSF, Henk Vonhoff en Frank Schreve, tot de conclusie dat een fusie tussen beide organisaties een logische optie was. De eerste poging tot ‘amalgamatie’, zoals men dit toen noemde, mislukte een jaar later. Enkele olympische bonden voelden zich overvallen en ook het Nederlandse IOC-lid Anton Geesink had bezwaren.

Vonhoff speelde ook een prominente rol bij de presentatie van Amsterdam als kandidaatstad voor de Olympische Spelen in 1992. Hij kwam kort nadat alle plannen openbaar waren gemaakt in beeld toen hij Jaap van der Krol als voorzitter van het NOC opvolgde. Hoewel Vonhoff zich erg voor de Amsterdamse zaak had ingespannen, werd al snel duidelijk dat hij er een dubbele agenda op nahield. Anneke le Coultre, vicevoorzitter van het NOC van 1981 tot 1989, kreeg achteraf spijt dat ze haar partijgenoot voor het NOC had gevraagd. “Omdat hij zich na het overlijden van ons IOC-lid Kees Kerdel opwierp als diens opvolger. En dat werd niet goed ontvangen. Nadat de Olympische Spelen aan Amsterdam voorbij waren gegaan en hij geen steun kreeg om tot het IOC toe te treden, vertrok hij onmiddellijk als voorzitter.”

Bronnen:
• Sportbeleidsontwikkeling 1945-2000, Wim de Heer (De Vrieseborch, 2000)
• 100 jaar Nederland op de Olympische Spelen (Arko Sports Media, 2012)
• NOS
• Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Spaar en Hout, 2012)