Kees Verkerk

Naam: Kees Verkerk 
Geboren: 28 oktober 1942 te Maasdam

1972, Winterspelen XI te Sapporo, Japan
Sport: langebaanschaatsen
Onderdeel: 1500 meter
Prestatie: achtste plaatsin 2 min. 07.43 sec.
Onderdeel: 5000 meter
Prestatie: zesde plaats in 7 min. 39.17 sec.
Onderdeel: 10.000 meter
Prestatie: zilver in 15 min. 04.70 sec.

1968, Winterspelen X te Grenoble, Frankrijk
Sport: langebaanschaatsen
Onderdeel: 500 meter
Prestatie: 33ste plaats in 42.6 sec.
Onderdeel: 1500 meter
Prestatie: goud in 2 min. 03.4 sec.
Onderdeel: 5000 meter
Prestatie: zilver in 7 min. 23.2 sec.
Onderdeel: 10.000 meter
Prestatie: vijfde plaats in 15 min. 33.9 sec.

1964, Winterspelen IX te Innsbruck, Oostenrijk
Sport: langebaanschaatsen
Onderdeel: 1500 meter
Medaille: zilver in 2 min. 10.6 sec.
Onderdeel: 5000 meter
Prestatie: negende plaats in 7 min. 51.1 sec.
Onderdeel: 10.000 meter
Prestatie: zestiende plaats in 16 min. 53.4 sec.

Kees Verkerk maakte voor het eerst internationaal furore door bij de Winterspelen van 1964 in Innsbruck op de 1500 meter totaal onverwacht beslag te leggen op het zilver. Het was het begin van een flonkerende carrière die acht jaar zou duren.

Samen met Ard Schenk (het 'Ard-en-Keessie' tijdperk) zorgde hij voor schaatssuccessen zoals Nederland ze na Jaap Eden niet meer had gekend. Zijn erelijst is indrukwekkend en slechts door weinigen overtroffen: wereldkampioen vierkamp 1966 en 1967, Europees kampioen in 1966. Olympisch kampioen 1500 m in Grenoble 1968, zilver op de 5000 m in 1968 en zilver op de 10.000 m in 1972.

Vier keer Nederlands kampioen (1966, 1967, 1969 en 1972). In totaal verbeterde hij in de loop der jaren twaalf keer een wereldrecord op de 1500, 5000 en 10.000 m. In 1966 en 1967 werd hem de Oscar Mathiesen-trofee uitgereikt, de Oscar op schaatsgebied. 
 
Zijn beste prestaties waren: 39.9 op de 500 m, 1.58.9 op de 1500 m, 7.13.2 op de 5000 m en 15.03.6 op de 10.000 m. Vooral met deze laatste prestatie, een wereldrecord gereden in Inzell in 1969, maakte Verkerk grote indruk in de schaatsgemeenschap.

Bij al deze prestaties moet men voor ogen houden dat ze werden verricht op buitenbanen (indoorbanen bestonden nog niet) en in een tijd dat strikt werd vastgehouden aan de amateurprincipes. Van sponsoring van rijders kon geen sprake zijn. De klapschaats was ook nog in geen velden of wegen te bekennen. Verkerk was in de periode 1965-1970 de sterkste Nederlandse schaatser en door zijn spontaniteit de lieveling van het Nederlandse publiek.

Maar hij was ook een meester in de psychologische oorlogsvoering. Hij kon zijn tegenstanders intimideren en afleiden. Bij het EK 1967 in het ijskoude Lahti meldde hij zich bij de diverse afstanden pas op het allerlaatste moment aan de start, zijn tegenstanders waren dan al vernikkeld van de kou. Ook op zijn grote rivaal Ard Schenk, met wie hij op toernee op één kamer sliep, had hij een zeker overwicht, totdat coach Leen Pfrommer het tweetal uit elkaar haalde. Toen groeide Schenk hem boven het hoofd. 
 
Bronnen:

• Sportportretten Sport.nl
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Tirion Sport, 2008)
• Foto: ANP