Holland Acht Atlanta 1996

Holland Acht Atlanta 1996

1996, Olympische Spelen XXVI te Atlanta, VS
Sport: roeien
Onderdeel: mannen acht
Prestatie: goud
Datum finale: 29 juli 1996

Het goud van de Holland Acht in Atlanta is onvoorwaardelijk de Nederlandse roeiprestatie van een eeuw moderne Olympische Spelen. Nico Rienks trad in zijn eigen legende. Lake Lanier kleurde oranje. Het was de vijfde gouden roeimedaille voor Nederland in honderd jaar, maar de eerste met een dergelijk groot boottype.

Het feest kon beginnen. Prins Willem-Alexander en Erica Terpstra zetten van vreugde de fles champagne aan de mond. "Wat zijn die yanken stil'', zongen zij mee in het koor. Bij de huldiging zong het oranjelegioen het Wilhelmus zuiver op maat, de hymne was de avond tevoren ingestudeerd. Favoriet zijn en winnen. Nederlandse topsporters hebben daar meestal geen handje van. Zilver is dan vaak hun deel. Een uitzonderlijke ploeg roeiers heeft het tegendeel laten zien. Een heel jaar de beste zijn, alle tegenstanders verslaan, zelfs vernederen en tenslotte op superieure wijze de olympische titel binnenhalen. Twee seconden gaven de Duitsers, titelverdediger, toe. De kansrijk geachte Amerikanen bijna zes. Het thuisland pakte niet eens een plak.

Amper elf minuten in actie
Nico Rienks, Ronald Florijn, Niels van Steenis, Niels van der Zwan, Koos Maasdijk, Michiel Bartman, Diederik Simon en Henk Jan Zwolle met stuurman Jeroen Duyster kwamen amper 11 minuten in actie op het olympisch strijdtoneel. Een serie in vijf en driekwart minuut en de finale even snel. Vier jaar hadden ze eraan gewerkt. "Het geeft een goed gevoel dat de bekroning er is'', vond Rienks. Oranje's roeilegende had het lumineuze idee tijdens de terugreis van de Goodwill Games in Seattle in '90, waar hij voor de lol een keer in een acht stapte. "We moeten het doen na de Olympische Spelen van Barcelona'', opperde Rienks tegen zijn reisgezel Niels van der Zwan. Zo geschiedde.

Wij hebben onze tegenstanders in het seizoen laten zien dat we onverslaanbaar zouden zijn
Koos Maasdijk

In 1993 kwam de Holland Acht tot stand. De uitstraling was gelijk mooi. "We kwamen veel op tv en daardoor kregen we onze sponsor Kiwa.'' De machine begon te draaien: eerste WK (in '93) vijfde, tweede WK ('94) tweede. In het derde WK ('95) begon de ploeg al een beetje op goud te rekenen. Opnieuw zilver viel tegen. In '94 blijdschap, in '95 was er treurnis over hetzelfde eremetaal.

Voor het ultieme jaar van de samenwerking namen coach Rene Mijnders en Rienks een paar belangrijke beslissingen. Ze schakelden over naar meer power. Met Koos Maasdijk en Diederik Simon erin kon de Holland Acht harder van start gaan. De resultaten waren vlekkeloos. Niets dan overwinningen. In Keulen, in Duisburg, in Luzern, in Amstelveen en bij de Olympische Spelen. Na het machtsvertoon in de vier klassiekers was het olympisch goud een kwestie van ophalen. Ronald Florijn deed harde voorspellingen. "Laat ze maar komen, we pakken ze allemaal. Met minstens een lengte verschil.''

Zelfverzekerd en relaxed
Alle acht gedroegen ze zich op en rond Lake Lanier zelfverzekerd en relaxed. Zij keken niet naar anderen. Deden het eigen werk en bleven na de serie rechtop in de boot zitten. Om een onverslaanbare indruk te wekken. Koos Maasdijk zei na de triomf: "Wij hebben onze tegenstanders in het seizoen laten zien dat we onverslaanbaar zouden zijn.''

Achteraf is het inderdaad even ophalen geweest. De finale, bij regenachtig weer en tegenwind, verliep qua wedstrijdbeeld verrassend. Duitsland en niet de Verenigde Staten leidde na vijfhonderd en duizend meter. Met minimale verschillen. "Het begin was een beetje rommelig'', had Mijnders gezien. "Een bewijs dat er toch wel spanning was.'' De Verenigde Staten waren gelijk al nergens. Duitsland trok goed door. Australië probeerde mee te gaan, roeide zich kapot en verloor het brons nog aan Rusland.

Bij het ingaan van de tweede kilometer demarreerde de Holland Acht. De beslissing over het goud was er al op 1500 meter. Op de finish bedroeg de voorsprong geen volle bootlengte, zoals gewenst, maar het idee dat het goud binnen was, deed hen de eindsprint vergeten. Aan beide wallekanten brak het oranjefeest los. De opluchting was gigantisch. Na negen dagen Olympische Spelen was er eindelijk goud. "Een mooi slot'', vond coach Mijnders. "Nu kan ik met een gerust hart iets anders gaan doen.''

Bronnen:
• ANP
• Foto: ANP