Minke Booij aangesteld als chef de mission voor het EYOF in Banská Bystrica

Met de wintereditie nog vers in het geheugen maakt TeamNL zich op voor een nieuw Europees Jeugd Olympisch Festival (EYOF). Eind juli reizen bijna veertig talentvolle sporters af naar Banská Bystrica, een stad in het geografische centrum van Slowakije. Oud-hockeyster Minke Booij is aangesteld als chef de mission. Haar doel is dat de talentvolle sporters niet alleen sportief het beste uit zichzelf halen, maar ook kunnen genieten en leren van de ervaring.

In 2019 bij het EYOF in Bakoe was je voor de eerste keer chef de mission. Wat is je daar vooral van bijgebleven?
"Het was bijzonder om mee te maken. Voor talentvolle sporters is het EYOF vaak het eerste multisportevenement dat ze meemaken. EK's en WK's kennen ze, maar dit is echt anders. Dat vinden ze gaaf, maar tegelijkertijd ook moeilijk. Het is mooi om te zien hoe ze daarop reageren en daarvan genieten. Ikzelf geniet van de onbevangenheid en de verwondering bij de sporters over alles wat erbij komt kijken. Zaken als het kledingpakket, een openingsceremonie en het met elkaar leven tijdens zo'n toernooi zijn allemaal nieuw voor ze.

Talentvolle sporters hebben grote dromen en ambities. Daarom is het EYOF een prachtige ervaring, maar plezier is ook nog erg belangrijk op die leeftijd. Voor de een is het een start van een lange topsportcarrière, voor de ander is het mogelijk de enige ervaring. Niet iedereen zal de Olympische Spelen halen, zo realistisch moeten we zijn. Daarom is het van belang dat iedereen met plezier op het EYOF terug kan kijken.

Mensen ontmoeten, leren presteren, jezelf ontwikkelen, even in een andere wereld zijn; het draagt er allemaal aan bij en maakte Bakoe zó leuk. De sporters hebben dat EYOF volgens mij als heel positief ervaren. Ze gingen naar huis met een mooie herinnering, dat is heel belangrijk en het kan een drijfveer zijn om verder te gaan."

Je bent vorige week al in Banská Bystrica geweest, bij het chef de mission-seminar. Wat heb je daar gezien en gedaan?
"Het was een informatieve bijeenkomst, waarbij het hele organisatiecomité heeft gepresenteerd over zaken als transport, voeding, locaties en veiligheid. Ik heb chefs en vertegenwoordigers van andere landen ontmoet en een beeld gekregen van de stad. Ik kende de plattegrond natuurlijk, maar nu ben ik met een NOC*NSF-collega op een stepje door de stad gecrost.

Het is waardevol om zelf te kunnen zien waar alles zich bevindt. Best veel venues van de sporten waar wij aan meedoen zitten bij elkaar, in of dichtbij het park waar ook de eetzaal is. Ik hoop dat het de sporters uitnodigt om bij elkaar te gaan kijken, elkaar aan te moedigen en te steunen. Maar ook dat ze leren van elkaars sport door er met elkaar over te praten. Dat kan bijdragen aan de dynamiek."

"In de presentaties is natuurlijk aangegeven dat alles geweldig en fantastisch wordt. Dat was het nu nog niet, maar de organisatie heeft nog even. Aan de andere kant weten we dat het nooit perfect wordt, dat zijn de Olympische Spelen ook niet. En dat is prima.

Als NOC*NSF proberen we de belangrijkste aspecten, denk aan het eten, vervoer en slapen, zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen. Maar de sporters moeten zich realiseren: je bent onderdeel van iets heel groots. Je hebt niet overal invloed op en moet roeien met de riemen die je hebt. Dat maakt het ook uitdagend en leerzaam. Je moet creatief zijn met elkaar en er samen het beste van maken. Daarin is ook een rol voor mij als chef weggelegd."

Hoe zijn de faciliteiten?
"Er wordt geslapen in verschillende dormitories, gebouwen met kamers waar normaal gesproken scholieren en studenten wonen. Het is, laten we zeggen, vrij basaal. Het ene gebouw is net wat moderner dan het andere. We weten niet waar wij straks terechtkomen, daar hebben we geen honderd procent invloed op. Voor de organisatie is het een van de grootste uitdagingen om iedereen goed onder te brengen. Omdat het best krap is, is het een flinke puzzel. We hebben het nu gezien en weten hoe het zit.

Het is niet echt een dorp met een eetzaal om de hoek van je slaapplaats. De eetzaal ligt in het park. Daar moeten de sporters en hun begeleiders straks goed rekening mee houden. Het is mogelijk anders dan ze gewend zijn, maar als je wilt is er altijd een oplossing. Dát is de mindset die je leert ontwikkelen dankzij dit soort ervaringen. En dat moet ook, want je zult het vaker meemaken in je sport en het dagelijks leven. Flexibel leren zijn en je kunnen aanpassen is heel goed voor je ontwikkeling."

Wat zijn straks andere uitdagingen voor het team?
"Dat we niet direct vliegen op de stad. We vliegen naar Wenen in Oostenrijk en moeten dan nog drie uur met de bus naar Banská Bystrica. Het is aan de sporters hoe ze daarmee omgaan. Er wordt niet even een vliegveld in Banská Bystrica neergelegd de komende drie maanden, dus moeten we er met elkaar voor zorgen dat we de busreis zo goed mogelijk doormaken.

Verder is Slowakije echt een ander land dan Nederland, niet West-Europees. Mensen praten en leven anders dan wij. Dat zal ook voor velen nieuw zijn. Tegelijkertijd is dat een waardevolle ervaring en een extra uitdaging bij dit EYOF. En misschien waarderen ze daardoor nog meer dat wij het in Nederland zo goed hebben."

Hoe ga je de sporten en sporters in aanloop naar het EYOF leren kennen?
"Voor mij begint nu de fase van kennismaken en trainingen bezoeken. Dat ga ik de komende weken dan ook doen. Verder organiseren we nog bijeenkomsten voor coaches en begeleiders en komen we een dag als complete groep bij elkaar. Dat zijn dingen die de voorbereiding speciaal maken.

In aanloop naar het EYOF in Bakoe heb ik daar ook van genoten. Je voert gesprekken met de sporters, hun coaches en ook met hun ouders. We proberen iedereen zo goed mogelijk voor te bereiden op wat ze te wachten staat.

Daarbij probeer ik vooral het vertrouwen mee te geven dat we samen iets gaafs gaan doen komende zomer. Verder maken we afspraken over hoe we straks met elkaar omgaan, want we zijn toch een week lang samen op pad. In die omgang vormen de drie kernwaarden van TeamNL de basis: excelleren, respect en samen.

Ik vind het interessant om met elkaar van gedachten te wisselen over waar die waarden voor staan en hoe we dat met elkaar gaan invullen. Zo willen we samen een toffe groep vormen die elkaar helpt en stimuleert. En niet onbelangrijk: iedereen moet het gevoel hebben dat hij of zij op sportief vlak het beste uit zichzelf heeft kunnen halen. Ik kijk ernaar uit.”