Nico Rienks en Ronald Florijn

Naam: Ronald Florijn
Geboren: 21 april 1961 in Leiden
Sport: roeien 

Naam: Nico Rienks
Geboren: 1 februari 1962 in Tiel

Olympische Spelen XXIV Seoul 1988
Onderdeel: dubbeltwee
Prestatie: goud

Uit het niets waren ze er ineens. De roeiers Nico Rienks en Ronald Florijn veroverden, voor velen onverwacht, goud op de Olympische Spelen van 1988 in Seoul. "Insiders wisten wel degelijk dat we goed waren. We lazen in een voorbeschouwing van Sports Illustrated dat wij de favoriet waren. Niemand in Nederland wist dat eigenlijk", herinnert Rienks 31 jaar later zijn olympische moment.

De missie om olympisch goud te winnen was volstrekt belachelijk, blikt de voormalig roeier van TeamNL terug. "Die Oost-Duitsers en Russen trainden zoveel, dat kon gewoon niet op een normale manier. Van een eerlijke voorbereiding was geen sprake, er moest wel doping in het spel zijn. Daar moesten we tegen opboksen."

Dat Rienks en Florijn een koppel zouden vormen in Seoul was niet vanzelfsprekend. Op weg naar Zuid-Korea hadden ze olympische tickets voor andere roeidisciplines. Rienks als skiffeur en Florijn in de dubbelvier. "Wij gaan dubbeltweeën zeiden we tegen elkaar, anders gaan we daar echt niet winnen. We leverden onze A-status in en maakten zelf wel uit wat we gingen doen. Misschien heeft dat wel geholpen. Het was ons ding, ons idee." Het tweetal moest zich opnieuw zien te plaatsen voor de Spelen.

Iedere week 250 kilometer roeien

Het duo besloot maximaal te gaan trainen en alles aan de kant te zetten om hun concurrenten te verslaan. "We zetten onze studie stop, gingen twee keer per dag trainen. We roeiden iedere week 250 kilometer. Het was op het randje van ons fysieke kunnen, maar we wisten daardoor wel dat we er alles aan deden en achteraf geen spijt konden hebben."

Bij een belangrijke roeiwedstrijd op weg naar Seoul werd Oost-Duitsland verslagen. "We wisten daardoor dat we een kans hadden. We wonnen nooit zoveel, vaak waren we al blij dat we de finale haalden." Het strakke trainingsregime begon te werken en Rienks begon erin te geloven. "Je moet denken dat je kan winnen, anders win je niet."

En toen volgde de olympische climax in het 'oude Zuid-Korea'. "Het was een heel andere wereld, niet zo westers als nu. Daardoor konden we wel beter de focus leggen op onze prestaties. Vanuit Nederland was ook weinig aandacht, dus we konden ons ongestoord richten op onze race.

Goud, schreeuwde Rienks halverwege

En toen begon het verhaal, dat Rienks al zo vaak heeft afgespeeld in zijn hoofd. "Ik hoop zo lang mogelijk mijn eigen perspectief en eigen beelden te bewaren. Inmiddels is het zo lang geleden dat ik steeds meer de tv-beelden voor mij zie." Na 500 meter lagen ze rond de vijfde en een-na-laatste plek. "Het zal toch niet weer", dacht hij. "We hadden vaker een kans en dan wonnen we toch niet. Elke keer dachten we dat we toch wel heel goed waren maar lagen we weer niet voor. Gelukkig hadden we veel geoefend op het vlak roeien. Alle 500 meters gaan we even hard, terwijl het bij andere koppels vaak inzakt." En dat gebeurde want op de helft van de race lagen Rienks en Florijn voor. "We lagen zo dik voor dat ik toen wist dat we gingen winnen. Ik riep één woord naar Ronald: goud!"

De rest van de race verliep als in een roes. "Je kan natuurlijk altijd een misslag maken, maar daar denk je niet aan en als het goed gaat gebeurt dat ook niet. We wonnen met een bootlengte verschil en toen kwamen de emoties. We wonnen nooit veel en opeens heb je wel gewonnen." Nederland deed weer mee in het olympisch roeien. "Hoe kleiner het roeinummer hoe beter de prestatie. Dat was ook het verschil met andere medailles die ik later zou halen met de Holland Acht of de wereldtitel in de dubbeltwee. Dit was de eerste en de mooiste met de meeste emoties en het creëerde zoveel aandacht."

'Alle deuren gingen open'

In Seoul werd er vooral "inwendig uitbundig gevierd". Rienks en zijn toenmalige vriendin en huidige echtgenote Harriet van Ettekoven moesten de volgende dag nog roeien. "We lagen op tijd in bed. De week daarna kon ik als olympisch kampioen wel alle sporten volgen. Alle deuren gingen open. Zo zat ik helemaal vooraan bij de basketbalfinale."

Thuis in Nederland zouden Rienks en Florijn merken hoe erg hun leven veranderd was door hun prestatie. "Het begon al in het vliegtuig terug. Willen opeens alle stewardessen met je op de foto. Ronald woonde in Leiden, dus daar gingen we met een open bus doorheen. Ook in Den Haag kregen we een bustoer. We kwamen terecht in een heel andere wereld. Ik lag daarna nog een paar maanden regelmatig wakker met het gevoel: wow, ik ben olympisch kampioen."