Fleur Rosier: “Om te groeien heb je wel wat doorzettingsvermogen nodig.”

Kun je iets over jezelf vertellen?

"Ik ben Fleur Rosier, 24 jaar, en ik ben volleybalscheidsrechter bij USV Protos. Op een scheidsrechtersborrel werd ik overgehaald om op de bok te gaan staan. Nu fluit ik al wedstrijden in de eerste divisie, wat ik goed kan combineren met mijn studie interculturele communicatie en het zelf spelen van volleybal."

Hoe begon je met fluiten?

"We hebben bij Protos aan het einde van elk seizoen altijd een scheidsrechtersborrel. Een paar jaar terug overtuigden ze me op zo’n avond dat fluiten iets voor mij zou zijn. Ik ben toen de VS3-cursus gaan volgen. In volleybal moet je als vereniging een aantal scheidsrechters leveren als je teams in de promotieklasse of hoger spelen. Bij Protos hebben we 18 teams en in totaal zo’n 45 scheidsrechters. De meeste zijn verenigingsscheidsrechters, die alleen op onze thuisdagen in Utrecht fluiten. We moedigen iedereen aan om minimaal de VS2-cursus te volgen. Het is spannend om op de bok (scheidsrechtersstoel) te staan, en met die cursus sta je er met meer kennis en zelfvertrouwen. Voor een studentenvereniging is het een uitdaging om elk jaar genoeg scheidsrechters te vinden, vooral omdat er veel verloop is. Na je afstuderen kun je maar twee jaar lid blijven."

Klopt het beeld wat mensen over scheidsrechters hebben?

"Er zijn veel vooroordelen over scheidsrechters, vooral het beeld van oudere mannen. Ik vind het belangrijk dat meer jonge mensen, en vooral vrouwen, gaan fluiten. De interactie met coaches en spelers vind ik erg leuk. Je communiceert niet alleen met tekens, maar legt ook je beslissingen uit. In het begin viel dat voor mij niet mee; je moet dingen eigen maken en daar heb je doorzettingsvermogen voor nodig. Nu denk ik op de dag zelf pas: chill, ik fluit vanmiddag daar en die wedstrijd."

Wat zijn je ambities?

"Hoe hoger je fluit, hoe leuker het wordt. Dat ervaar ik tenminste. Op de clubwebsite schreef ik dat je als jonge vrouwelijke scheidsrechter in Nederland vaak thuiskomt met volgverzoeken of DM’s. Je ontmoet meer enthousiaste volleyballers van jouw leeftijd, en dat contact maakt het leuker. Dit seizoen wil ik fluiten blijven combineren met zelf spelen. De aanwijzers van de volleybalbond denken goed met me mee. Ik houd rekening met reistijden en heb een voorkeur voor sporthallen die goed bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Dit jaar zal ik wat minder wedstrijden fluiten omdat ik als voorzitter een bestuursjaar bij Protos ingaan. Gelukkig hoeft mijn bestuursfunctie niet veel te maken hebben met de scheidsrechters; dat is binnen de club goed geregeld."

En heb je nog specifieke doelen?

"Ik heb geen specifiek niveau waar ik naartoe wil. Of ik geschikt ben voor een hoger niveau, hoor ik graag van anderen. Als zij in mij geloven, wil ik die stap maken. Ik geloof dat je kansen om te slagen groter zijn als je op die manier groeit, in plaats van jezelf te pushen naar een hoger niveau. Dus als de eerste divisie mijn niveau blijkt te zijn, blijf ik dat met evenveel plezier doen."