Max Braams: "Ik vond het als rijder lastig dat je soms slecht gehoord wordt door de wedstrijdleiding"

Als rijder vond Max het lastig dat je soms slecht gehoord wordt door de wedstrijdleiding. “Ik dacht, dat moet toch anders kunnen.” Inmiddels is Max al ruim 6 jaar wedstrijdleider en maakt hij het verschil door veel aandacht te besteden aan de afstemming met de rijders en het team van officials. Maar wat stem je dan eigenlijk af? En hoe ziet zo'n dag op het circuit eruit? 

Max, kun jij ons eens meenemen in een dag als official op het circuit?  

“Ja, zeker! Op racedagen zijn er de hele dag door verschillende wedstrijden. Bij een deel van de wedstrijden heb ik een rol als official. Bij sommige wedstrijden is mijn rol ondersteunend, bij specifieke klassen ben ik als wedstrijdleider eindverantwoordelijk.” 

Je hebt het over specifieke klassen, wat moeten we ons daarbij voorstellen? “We proberen als official de focus te houden op een specifieke klasse, want iedere klasse heeft zijn eigen eigenschappen. De klasse waar ik mee werk heeft als eigenschap dat ze een pitstop maken en een pilotenwissel doen. Dit zijn weer specifieke kenmerken met eigen reglementen. Mocht je een andere klasse gaan doen dan moet je je dus eerst inlezen. Hoe hoger je in de autosport ladder komt hoe complexer het wordt.” 

En begrijp ik het goed dat de wedstrijdleiding dus uit meerdere mensen bestaat?

“Ja, we doen het met een heel team. Er zijn stewards op de baan, die via portofoons melden wat er gebeurt, maar bijvoorbeeld ook vlaggen of hulp verlenen wanneer dat nodig is. Daarnaast zitten er mensen in het race control center die alles in de gaten houden via de videobeelden. Zij kunnen ook beelden terugkijken bij een melding. Ook zitten er mensen die gaan over de veiligheid en er is een team voor het sportieve deel. Als wedstrijdleider ben ik ben afhankelijk van al deze mensen.  

Het enige wat ik doe is het nemen van de beslissing op basis van de informatie die ik krijg vanuit dit team. Ik vertrouw dus op het voorwerk dat door al deze mensen is gedaan. Achteraf ben ik het er misschien niet altijd mee eens, maar op het moment zelf vertrouw ik op ze.” 

Ken je de mensen uit het team?  

“De meeste niet, nee. Elke racedag zijn er weer andere vrijwilligers betrokken. Daarom is het belangrijk dat we vooraf afspraken maken met elkaar. Wat geven we wel en niet door? Op welke manier geven we informatie door? Op bepaalde circuits is het bijvoorbeeld lastig om in sommige bochten niet over de witte lijn te gaan als rijder. Normaal gesproken is over de witte lijn gaan een duidelijke richtlijn: het mag niet. Maar, als we dat bij dit circuit gaan handhaven krijgen we een waslijst aan meldingen. Daar wordt niemand gelukkig van. 

We spreken dan met de wedstrijdleiding bijvoorbeeld af om in die specifieke bochten een pion te plaatsen. Vervolgens briefen we de rijders dat de pion niet geraakt mag worden en dat de wedstrijdleiding daar naar handelt.  

Dit soort afspraken kun je per weekend met elkaar maken. Het is wel belangrijk om door het jaar heen één lijn aan te houden en de richtlijnen consequent te hanteren. Racen is namelijk ook een beetje een jury sport. Er komt veel gevoel bij kijken en elke official heeft daarin een eigen lijn. Daarom hebben alle officials de focus op een specifieke klasse. Jouw beslissingen in de eerste wedstrijd hebben invloed op de beslissingen die je kunt nemen de rest van het seizoen. 

Je bent zelf lang rijder geweest, is dat een voordeel? 

“Ik denk het wel. Als rijder vond ik het lastig dat je soms slecht gehoord wordt. Als je contact had met de wedstrijdleiding en er werd niet goed geluisterd naar de situatie en het perspectief van de rijder zelf, vond ik dit frustrerend. Dan vroeg ik me af waarom er soms zo moeilijk werd gedaan over iets dat helemaal niet moeilijk hoeft te zijn.” 

Hoe ga je hier nu als official mee om? 

“Voorbereiding is alles. Als je op een circuit komt op donderdag, en het circuit ligt er al honderd jaar, dan ga ik toch even kijken of de baan nog hetzelfde is. Of dat er bijvoorbeeld ergens pionnen zijn vervangen door banden of paaltjes. Daarnaast kijk ik wat een punt kan zijn waar onduidelijkheid over kan komen.  

Voor de race is er met alle rijders een briefing. Ik vind het belangrijk om altijd met de hele groep rijders te praten, en niet tegen één individu. Door het met de hele groep te bespreken, zorg ik ervoor dat alles wat er gecommuniceerd wordt bij iedereen bekend is. Dit geldt ook voor de communicatie tijdens de wedstrijd. Deze communicatie gaat over de teamradio waar alle teams bij kunnen meeluisteren.”