Ruiterequipe 1992
1992, Olympische Spelen XXV in Barcelona
Team: Jan Tops, Piet Raymakers, Jos Lansink, Bert Romp
Sport: paardensport
Onderdeel: teamwedstrijd springen
Prestatie: goud
De gok was goud waard. Hans Horn had lang geaarzeld om de nauwelijks van een blessure herstelde Top Gun mee te nemen naar de Olympische Spelen van Barcelona 1992. "Het is een risico", zei de bondscoach van de springruiters telkens. "Maar zonder het paard en Jan Tops kunnen we een medaille vergeten. Zo simpel is dat."
Dinsdag 4 augustus constateerde Horn met intense voldoening dat de gok zelfs goed was geweest voor goud, waarmee niet alleen Tops, maar ook Jos Lansink en Piet Raymakers werden omhangen. Bert Romp mocht volgens de nieuwe regels niet op het erepodium, omdat zijn prestatie niet had bijgedragen aan het totaal van de equipe. Het was voor het eerst in de olympische historie dat een gouden medaille bij het springen in Nederlandse handen terecht kwam. In 1936, in Berlijn, was er wel zilver voor een nationaal trio. Het was de tweede gouden medaille voor Nederland tijdens de 25ste Olympische Spelen. Een dag eerder won atlete Ellen van Langen de 800 meter.
Elf uur
Raymakers, Tops en Lansink waren gedurende de lange dag op de Real Club de Polo - het programma over twee manches nam niet minder dan elf uur in beslag - zo goed op dreef, dat van het begin aan rekening werd gehouden met een medaille. Al spoedig vielen enkele landen waarmee normaal gesproken rekening moet worden gehouden, af op het door de Spanjaard Nicolas Alvarez de Bohoques ontworpen parkoers van 660 meter, 14 hindernissen en zeventien sprongen.
Titelverdediger Duitsland zag Otto Beckere en ook Franke Sloothaak, die zijn kreupele Walzerkonig erg miste, in strafpunten grossieren en eindigde beschamend op de elfde plaats. Ook het vaak toch heel sterke Britse team (zonder de aan de rug geblesseerde David Broome) kon niet meedoen aan de strijd om de medailles en werd ver beneden zijn stand zevende.
Het bleek voornamelijk te gaan tussen Nederland, wereldkampioen Frankrijk en het verrassende Oostenrijk. Raymakers bleef met Ratina Z foutloos in de eerste omloop en liep in de tweede rit vier strafpunten op. Tops liet 4+4 noteren met de geweldig hoog springende Top Gun en Lansink reed met Egano twee supermanches zonder strafpunten. Daarmee bevestigde hij zijn kandidatuur voor het individuele goud. Daar wordt zondag, op de laatste dag van de Spelen, om gereden nadat vrijdag een kwalificatiewedstrijd is gehouden.
Oranje pandemonium
Met grote spanning keken de Nederlanders uit naar het optreden van de laatste Fransman, Europees- en wereldkampioen Eric Navet. Als hij foutloos zou blijven mocht Lansink zich geen springfout meer veroorloven, maar wel een lichte tijdoverschrijding maken. Toen Navet met Quito de Baussy de ene na de andere fout maakte (twaalf strafpunten) juichte het Nederlandse kamp. Frankrijk zakte zelfs naar het brons omdat ook Michel Robert met Nonix faalde (20,25 strafpunten).
Het wachten was toen nog op de laatste Oostenrijker, wereldbekerhouder Thomas Fruhmann met Genius. Toen hij de hindernissen, die bij lange na niet zo origineel waren als vier jaar eerder in Seoul, onberoerd had gelaten stond Lansink als 87ste en laatste ruiter voor de taak niet meer dan 4,75 strafpunten te maken. De 31-jarige ruiter uit Weerselo bezweek niet onder de grote druk al had hij te kampen met een zwaardere bodem. "Aan het eind van de dag was de bovenlaag van het zand losser geworden. Dat was een probleem", zei de Twent, dat jaar winnaar van de Grote Prijzen van Den Bosch, Hickstead, Eindhoven en Aken.
Lansink leidde de gehoorzaam springende tienjarige Egano, eigendom van de compagnons Horn en Holtkamp, zonder mankeren over de obstakels. Nadat hij de finish was gepasseerd wierp Lansink van puur genot zijn cap omhoog en ontstond een waar oranje pandemonium. "Wat is dit mooi", zei Lansink. "Daar is de Europese titel van vorig jaar in La Baule niets bij. Hier kun je alleen maar van dromen."
Bronnen:
• ANP
• Foto: ANP