Sportdeelname Voel je thuis in de sport

Ramsey Angela: "Wees wie je wilt zijn en schaam je daar vooral niet voor"

10 juli 2025

Olympisch atleet Ramsey Angela (25) vindt het niet nodig om zichzelf in een hokje te plaatsen. Toch werd zijn biseksualiteit op een gegeven moment onderwerp van gesprek en dat was wennen. “Voor een ander verandert er niets omdat ik ook op mannen én vrouwen val. Toch vinden mensen het interessant, zonder zich af te vragen waarom eigenlijk.”

“Ik haat labels. Mensen noemen me biseksueel en dat is prima, maar ik hou er niet van om mezelf in een hokje te plaatsen. Zo ben ik altijd geweest. Een echte coming-out heb ik nooit gehad. De mensen om me heen wisten het eigenlijk wel.

Het onderwerp fascineert anderen vaak enorm. Iedereen heeft z’n aannames: is hij hetero, valt hij op mannen, is hij bi? Soms vertelde ik het weleens aan iemand. Maar een grote onthulling? Nooit. Geen Instagram-post of familie bij elkaar geroepen. Het voelde niet alsof het nodig was. Als ik er veel aandacht aan zou geven, zou het alleen maar een groter ding worden. Dit is wie ik ben, en je neemt me zoals ik ben. Voor een ander verandert er niets omdat ik op mannen én vrouwen val. Toch vinden mensen het interessant, zonder zich af te vragen waarom eigenlijk.”

Van de straat naar de atletiekbaan

Ik was vroeger niet per se een sportkind. Pas rond mijn elfde ben ik begonnen met atletiek. Een van mijn zussen deed het al, net als mijn vader. Eigenlijk kwam toen pas de interesse. Vrij snel bleek dat ik er aanleg voor had.

Sport heeft me op het juiste pad gebracht en discipline geleerd, en dat had ik destijds echt nodig. Ik groeide op in Rotterdam, in de straatcultuur. Op school was ik niet de aardigste. Ik zat in de puberteit en had bewijsdrang. Op straat bouw je een reputatie op en verwachten mensen bepaald gedrag van je. Dan denk je: ‘Jullie verwachten dit van mij? Dan krijgen jullie het ook.’ Totdat ik binnen de atletiek merkte dat ik talent had en ineens een doel in mijn leven kreeg.

Liefde voor atletiek

Wat ik zo mooi vind aan atletiek is de diversiteit. Er zijn zoveel verschillende onderdelen en daardoor ook verschillende mensen. Toen ik jonger was, stond ik daar niet zo bij stil, maar nu zie ik hoe belangrijk dat is geweest. Daarnaast ben ik niet echt een teamspeler. Met de 4x400 meter estafette heb ik wel successen behaald, maar dat is echt een andere vorm van samenwerking dan bijvoorbeeld bij een volleybalteam. Individuele sport past beter bij me, omdat ik dan zelf de controle heb over mijn prestaties en voortgang.

Diversiteit binnen de atletiek

De atletiekwereld is zo divers dat je niet snel opvalt als je ‘anders’ bent of niet volgens de norm beweegt. Toen mensen in de atletiek doorkregen dat ik biseksueel ben, vroeg ik me wel af: zal dit iets veranderen in hoe ze met me omgaan? Er heerst toch een stereotype over queer sporters: dat ze minder hard zouden zijn of minder strijdlustig. Maar dan ken je mij niet. En veel andere queer sporters ook niet.

Fotograaf: Philip Meijer

Leren omgaan met zichtbaarheid

Na de Spelen in 2021 kreeg ik veel media-aandacht. Toen werd mijn biseksualiteit ineens een ding. En eerlijk gezegd wist ik niet hoe ik daarmee om moest gaan. Het was ook het eerste moment dat ik er actief mee bezig was. Of eigenlijk: mee bezig moest zijn, want ik kreeg zoveel exposure.

Rob Jetten, partijleider van D66, was de eerste met wie ik daarover sprak. Hij gaf me advies en hielp me nadenken over wat ik wilde, hoe ik erin stond en wat ik naar buiten wilde brengen. Hij zei tegen me: ‘Als in mijn tijd iemand was geweest zoals jij, dan had mij dat heel erg geholpen.’ Dat raakte me. Tot dat moment had ik niet door welke impact ik had op anderen. Ik wilde er iets mee, maar dan wel op mijn manier. Niet omdat anderen dat van me verwachtten, maar omdat ik zelf voelde dat het goed was.

Zichtbaarheid en impact

Ik weet dat ik een rolmodel ben. Af en toe krijg ik berichtjes van mensen die zeggen dat ze naar me opkijken. Niet alleen vanwege mijn prestaties, maar ook om wie ik ben als persoon. In 2021, na het NK, had ik de 400 meter horden gewonnen. Er was een fotograaf die precies het moment vastlegde dat ik onder een LHBTIQ+-vlag stond. Ik draag zelf nooit een vlag, maar hij hing daar en ik stond er toevallig onder. Die foto had ik gedeeld op Instagram en voor ik het wist kreeg ik een stortvloed aan reacties in mijn DM.

Het werd gezien als een statement, terwijl ik daar helemaal niet mee bezig was. Maar omdat ik op dat moment nog worstelde met wat ik met mijn zichtbaarheid wilde, dacht ik: fuck it, ik post het gewoon. En het maakte echt veel los. Ik werd er zelfs op straat over aangesproken.

Ik vroeg me af: is dit wat ik moet doen? Verwachten mensen nu dat ik altijd met een vlag ga staan? Uiteindelijk besefte ik dat ik dat zelf bepaal. Ik wil mensen inspireren, maar op mijn manier. Geen grote speeches of zware quotes, maar juist iets subtiels. Of gewoon door mijn verhaal te delen. Wat ik vooral wil meegeven: wees wie je bent en schaam je daar vooral niet voor.

Tips voor clubs, coaches en teamgenoten

Zolang mensen zich bevinden in een omgeving waar je open en jezelf kunt zijn, doet dat heel veel voor een sporter of anderen die daar aanwezig zijn. Creëer als club dus een open sfeer. Zorg dat mensen zichzelf kunnen zijn zonder dat er een oordeel op ligt. In topsport draait het veel om ego’s en stereotypen, maar dat moet je loslaten. Prestaties hebben niets te maken met geaardheid of afkomst. Iedereen heeft z’n kwaliteiten.

Mijn teamgenoten en coaches gingen altijd heel relaxed met mijn geaardheid om. Sommigen wisten het meteen, anderen kwamen er later achter. Binnen de atletiek praten we er gewoon over. Dat is zo belangrijk. Geef elkaar de ruimte om jezelf te kunnen zijn. Laat mensen praten als ze willen, vraag gerust als je iets niet begrijpt, maar maak het niet zwaar.

Je hoeft als club geen groot regenboogstatement te maken als dat niet bij je past, maar laat wel merken dat je staat voor een veilige omgeving voor iedereen. Soms zit dat in kleine dingen: hoe je iemand aanspreekt, wat voor sfeer je neerzet. Zorg dat niemand zich hoeft te verstoppen.”