Dianne de Leeuw

Naam: Dianne de Leeuw 
Geboren: 19 november 1955 te Orange, Californië (Verenigde Staten)

1976, Olympische Winterspelen XII te Innsbruck, Oostenrijk
Sport: kunstrijden
Onderdeel: dames
Prestatie: zilver

1972, Olympische Winterspelen XI te Sapporo, Japan
Sport: kunstrijden
Onderdeel: dames
Prestatie: zestiende plaats

Dianne de Leeuw werd geboren in de Verenigde Staten en ze woonde daar ook het grootste deel van haar leven. Ze had echter een Nederlandse vader en kon daarom namens Nederland deelnemen aan internationale wedstrijden.

De Leeuw werd wereldkampioen in 1975, waarna ze in Nederland werd gekozen tot Sportvrouw van het jaar. Een jaar later verloor ze haar mondiale titel aan Dorothy Hamill uit de VS. Ook tijdens de Olympische Winterspelen van 1976 in Innsbruck legde De Leeuw het af tegen de Amerikaanse.

Regen van bloemen
Voor de 20-jarige De Leeuw, vlaggendraagster van het Nederlandse team bij de openingsceremonie, betekende de tweede plaats in het olympische toernooi het einde van een illusie. Jarenlang hadden haar ouders het geld bijeengeschraapt om dochter Dianne de dollarsverslindende kunstrij-opleiding te geven die uiteindelijk had moeten leiden naar olympisch goud. Maar in Innsbruck bleek De Leeuw zowel op als buiten het ijs de mindere van haar grote rivale.

Een belangrijke factor in de winst van Hamill was de steun van haar trainer Carlo Fassi. Terwijl De Leeuw min of meer in de anonimiteit werkte, zorgde Fassi ervoor dat zijn pupil volop in de belangstelling kwam, aldus publiek en jury beïnvloedend. Onmiddellijk na de kür van Hamill daalde er vanaf de tribunes een regen van bloemen op het ijs neer. De jury waardeerde de Amerikaanse eensgezind met een 5,9. Hamill had weliswaar geen drievoudige sprong in haar programma verwerkt, maar werkte haar kür feilloos af.

De Leeuws drievoudige cherryflip vormde het hoogtepunt van haar kür, maar na een mislukte dubbele lutz en een al even weinig imponerende dubbele axel moest ze uiteindelijk genoegen nemen met het zilver. Het is tot op heden de enige Nederlandse olympische kunstschaatsmedaille sinds het goud van Sjoukje Dijkstra in 1964.

Bronnen:
• Kroniek Olympische Spelen, 75 jaar NOC (Elsevier 1987)
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje (Ton Bijkerk, Spaar en Hout, 2012)