‘Als de keeper een keer in de spits wil staan, dan moet dat kunnen’

‘Zaterdag was de mooiste dag van de week en je wist als je naar je vriendjes keek: hier staat het nieuwe Oranje’. Deze tekst van Acda en de Munnik uit de intromuziek van de populaire jaren ’90 televisieserie All Stars, zou kunnen gaan over het begin van de voetballoopbaan van Bram van der Wal (25) en Oscar Vercammen (24). Al meer dan tien jaar staan de spits en de linkshalf samen op de amateurvelden van Houten en omgeving. Vandaag, op de Internationale Dag van de Vriendschap, spreken we hen over amateurvoetbal, het kelderklasse-gevoel en een vriendengroep bij elkaar houden door de kracht van sport.

‘’Na zwemles moest ik een sport kiezen’’, begint Bram. ‘’En ik koos voetbal. Ik was niet heel jong, een jaar of 10. Gezellig met mijn vriendjes van de basisschool in de E12 van FC Delta Sports ‘95.’’

De voetballoopbaan van Oscar begon vergelijkbaar. ‘’Mijn broer zat al op voetbal. Ik begon aan mijn glansrijke carrière toen ik een jaar of 8 was, in de F-jes.’’ Dat laatste vertelt de 24-jarige Utrechter met een glimlach. Want selectie hebben de vrienden nooit gespeeld. Gezellig met je vriendjes en klasgenootjes voetballen was veel belangrijker. En diezelfde vriendjes en klasgenootjes vormen nu, een grove zestien jaar later, nog altijd de basis van het voetbalteam van de twee.

Het is het verhaal van Bram en Oscar, maar ook duizenden andere amateursporters die dankzij sport een vriendengroep hebben opgebouwd om die nooit meer te verlaten. Bram: ‘’Soms komt er wel iemand bij, maar dat is bijna altijd wel weer een kennis van iemand uit het team. Zo is mijn broertje een tijdje geleden ook aangesloten. De kern blijft eigenlijk wel altijd uit bekenden bestaan.’’

Oscar besloot een tijdje geleden zijn geel-blauwe tenue aan de wilgen te hangen. ‘’Maar ik miste het heel erg, dus na een seizoen aan de kant, heb ik besloten om toch weer te gaan voetballen. Het is gewoon superleuk om met de gasten te spelen waarmee ik vroeger op het schoolplein ook al een potje voetbalde.’’

Serieus, maar niet te

Inmiddels spelen de mannen zesde klasse reserve zaterdag. ‘’Dat is een prachtige klasse, want we kunnen niet degraderen,’’ lacht Oscar. ‘’Maar promoveren is ook nog niet gelukt.’’ Voetbal wordt serieus genomen, maar niet te serieus. Bram: ‘’Als we een goede dag hebben, kunnen we winnen van de koploper. Maar we kunnen ook van de nummer laatst verliezen. Elk jaar spreken we uit dat we voor de titel gaan en zijn we vol goede moed, maar als de bal gaat rollen slaat de realiteit toe. En als de keeper een keer in de spits wil staan moet dat ook kunnen.’’

Vooral tijdens de wedstrijd gaat het desondanks om winnen bij de senioren 7 van Delta Sports. ‘’Dan is het: niet lullen maar spelen. En wordt er regelmatig stevig gebaald, maar dat gevoel is na het douchen ook wel weer vrij snel vergeten.’’

Het is wat het team het team maakt, denkt Bram. ‘’We hebben een goede verstandhouding. Voetbal is wat ons bij elkaar houdt, daarbuiten zien we elkaar niet allemaal veel. Binnen het team kun je jezelf zijn en heeft ieder een eigen rol. Je kan het gewoon zeggen als je het ergens niet mee eens bent. De sfeer is altijd goed. Veel jongens willen ook in ons team voetballen omdat we het leuk hebben met elkaar.’’

Cultstatus

Eén keer zijn de mannen kampioen geworden. Een jaar of acht geleden. In één van de leukste jaren volgens Bram. “Alles viel toen op z’n plek. Het was ook het eerste jaar dat we een coach hadden. Nick Verdouw alias ‘de kolonel’ was eerst speler, maar wierp zich dat jaar op als onze leider. Hij heeft weinig verstand van voetbal en hij maakt niet altijd de juiste opstelling. Maar hij creëerde wel een bepaalde sfeer binnen het team die hem een beetje een cultstatus gaf.’’

Wat amateurvoetbal zo mooi maakt? Oscar: ‘’Dat alles kan rond voetbal. Soms bizar mooie acties, maar ook echt onwijs slechte wedstrijden. Maar ook het dollen en grappen maken met teamgenoten en met een speaker een feestje bouwen in de kleedkamer. Het is het kelderklasse-gevoel.’’

‘’De onkunde bij de spelers bijvoorbeeld,’’ vult Bram aan, ‘’daar kun je je aan ergeren, maar je kan er ook van genieten om dat terug te kijken op VoetbalTV. Auto’s regelen voor uitwedstrijden is ook altijd zo’n ding. Je kan het irritant vinden, maar het heeft ook juist z’n charmes. Net als tosti’s eten onder de douche.’’

Aan stoppen denken de mannen voorlopig nog niet. ‘’Ooit komt er wel een moment dat het fysiek niet meer gaat waarschijnlijk. Ik hoef dan niet meer in een ander team te voetballen,’’ aldus Bram. ‘’Ik vind het vooral belangrijk dat de vaste kern van het team bij elkaar blijft.’’