De olympische beweging draait de afgelopen weken weer op volle toeren. Direct na de WK atletiek in Doha werden daar aan de Perzische Golf de eerste ANOC World Beach Games georganiseerd. Een initiatief van de 206 nationale olympische comités. TeamNL deed mee met negen atleten en won twee medailles. Er was een gouden medaille voor wakeboardster Sanne Meijer en een zilveren medaille voor de 3x3 basketbaldames. Mooie prestaties!
Bijzondere bijeenkomsten
Direct na afloop vond in Doha de algemene vergadering plaats van die meer dan 200 landen, verenigd in de Association of National Olympic Committees (ANOC). Dat zijn bijzondere bijeenkomsten. De meest uiteenlopende culturen verenigen zich door sport. En dat is mooi om te zien en om steeds weer mee te maken.
Natuurlijk kunnen deze bijeenkomsten efficiënter, effectiever ook. Zeker naar onze Nederlandse maatstaven. Deze bijeenkomsten zijn vaak lang en weinig to the point. Daar denkt overigens niet de hele wereld hetzelfde over. De gezellige ontmoetingen, uitwisselingen van kennis, kunde en cultuur, die aparte bijeenkomsten rondom de General Assembly zijn voor veel landen (overigens ook voor ons) van groot belang.
Gendergelijkheid
Ruim een week na de bijeenkomst in Doha kwamen de afgelopen dagen de vijftig Europese nationale olympische comités, verenigd in het EOC, alweer bijeen in Warschau, Polen, voor hun jaarlijkse vergadering. Hier eigenlijk hetzelfde beeld. Veelal dezelfde mensen. En ook weer twee lange vergaderdagen met veel verplichte nummers. Maar ook werd in Warschau een gezamenlijk Noors/Finse resolutie aangenomen. Daarin werd gesteld dat de European Olympic Committees serieus werk moet gaan maken van gendergelijkheid in haar constitutie. Dat is een mooi resultaat!
Thomas BachVlak voor deze resolutie werd aangenomen hamerde ook Thomas Bach, voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité, op het belang van diversiteit, het tegengaan van ongelijkheid. En hamerde hij voor de tweede keer in twee weken in een waardengedreven toespraak op het belang van politieke neutraliteit voor de sport. “Sport mag niet worden ingezet als een middel om politieke doeleinden te realiseren”.
Politieke neutraliteit is van levensbelang voor de Olympische beweging, volgens de IOC-president. Kennelijk heeft hij aanleiding om te veronderstellen dat er landen zijn waar dat niet het geval is. En daar kan ik mij ook wel het een en ander bij voorstellen. Verder riep hij net als bij ANOC op op tot eenheid en solidariteit. Er mogen volgens de voorzitter van het IOC geen verschillende standaarden ontstaan. "Want dan worden we zwak".
Dan verliezen internationale competities hun kracht. Ontstaat er ongelijkheid. Verschillende standaarden op het gebied van doping, ethiek en reglementen ondermijnen eerlijke (internationale) competities. Dat geldt uiteraard niet alleen voor de olympische beweging. Dat behoort ook het waarde-uitgangspunt te zijn voor de paralympische en de niet-olympisch sporten. Of anders gezegd: het eigenbelang mag nooit prevaleren boven het algemeen belang van de sport.
Waardengedreven organisatie
Volgens Bach is het IOC inmiddels een waardengedreven organisatie. Ik heb daar al eerder over geschreven en geloof in dit uitgangspunt. Geloof in de kracht van sport. Ook NOC*NSF heeft de terechte beweging gemaakt naar ‘betekenis’. In het voorbije jaar hebben we vijf waarden vastgesteld die ons handelen bepalen in de overtuiging dat sport een belangrijke bijdrage levert aan een betere samenleving. Het gaat hierbij om:
- Respectvol
- Samen
- Excelleren
- Dynamisch
- Verantwoordelijk
Bij alles wat we van plan zijn te doen stellen we ons eerst de vraag of dat past binnen deze waarden. Het IOC zegt: building a better world through sports. Wij zeggen: we winnen veel met sport.
Nieuwe sportagenda
De komende maanden zullen we, in nauw overleg met alle 75 sportbonden, een nieuwe sportagenda voor de toekomst van 2020 vaststellen. Daarbij zullen we ons met name richten op het aanpakken van de ongelijkheid die er nog steeds is in onze (sport)samenleving. Iedereen heeft recht op plezier in sport. Ongeacht afkomst, leeftijd, geslacht, seksuele oriëntatie, inkomen, religie etc. Dat is de belangrijkste leidraad in die nieuwe agenda.
Over al deze onderwerpen spraken wij ook tijdens de General Assembly’s van de afgelopen weken. Van mijn eerste voorzitter bij NOC*NSF, Andre Bolhuis, leerde ik al jaren geleden dat zonder deze bijeenkomsten er geen (internationale) competities, wedstrijden, evenementen zouden zijn, zoals de Olympische en Paralympische Spelen. Of EK’s en WK’s, want ook de individuele sportfederaties hebben hun eigen algemene vergaderingen.
Vaak worden deze samenkomsten wat neerbuigend bekeken en beschreven. Dat is niet terecht, ondanks ook mijn vaststelling dat deze democratische podia qua uitvoering echt aan vernieuwing toe zijn in een snel veranderende wereld, waarin technologie en digitalisering andere eisen stellen aan betrokkenheid, invloed en de juiste antwoorden op de vragen van het steeds kritischer wordende publiek. Veel werk aan de winkel dus.
Tot slot kom ik nog even terug op Andre Bolhuis, die in de algemene ledenvergadering van mei dit jaar terugtrad als voorzitter van NOC*NSF. In Warschau werd hij gelauwerd met de Olympic Laurel Award voor zijn decennialange bijdrage aan de sport als atleet, begeleider en bestuurder.
Zonder de Andre Bolhuizen van deze wereld zouden de sport niet de maatschappelijke impact, de betekenis hebben die het nu heeft.
Gerard Dielessen
Algemeen directeur NOC*NSF
