Nick Ros: “Elke wedstrijd is een feestje”

De ouders van Nick hadden niets met paarden, maar als klein jongetje was hij altijd met zijn vrienden te vinden op de manege. Het buitenleven en deze grote, magische dieren trokken hem aan. Maar hoe is Nick uiteindelijk parcoursontwerper bij de eventing geworden?

Wat doe je eigenlijk als parcoursontwerper en hoe ben je dat geworden?

“Na de middelbare school heb ik e-mails gestuurd naar tien van de beste ruiters in Amerika, met de vraag of ik daar stage kon lopen. De stal waar ik terechtkwam, was toevallig een eventingstal, en zo kwam ik met de sport in aanraking. De ruiter was Darren Chiacchia, die net een bronzen medaille op de Olympische Spelen van Athene had gewonnen. Naast het verbeteren van mijn vaardigheden als ruiter, mocht ik ook lesgeven, wat ik meteen erg leuk vond. Kennis overdragen vind ik mooi. Om les te geven, moest je uiteraard ook zelf hindernissen opbouwen voor je leerlingen. Daar begon het mee. Uiteindelijk bouw ik nu voor verschillende eventingwedstrijden door het hele land. Samen met Wendela Schlimmer hebben wij de nationale en internationale wedstrijden in Ede weer opgezet. Wij hebben ook samen de internationale opleiding tot FEI course designer level 1 gevolgd. En ik zou zeker nog verder willen doorgroeien.”

Wat vind je leuk aan het ontwerpen en bouwen van crosshindernissen?

“Deze hindernissen moeten zo gebouwd zijn dat ze passen bij het niveau van de combinatie, maar toch ook uitdagend zijn. Het moet passen in de opleiding van ruiter en paard en bovenal veilig zijn. Als dat lukt, is de wedstrijd geslaagd en mijn missie als ontwerper ook. Daarnaast kan ik mijn creativiteit kwijt en ben ik gek op buiten zijn. Het bouwen van de hindernissen begint natuurlijk al weken voor de wedstrijd. Samen met een geweldig team, dat grotendeels bestaat uit mijn leerlingen in de leeftijd van 14 tot 21 jaar, bouwen we enthousiast aan de hindernissen. Binnen dit team zitten echt een paar goede bouwers, die ik over een paar jaar ook wel als parcoursontwerper zie doorstromen en misschien internationaal gaan. Ik ben trots op mijn team, samen met Wendela. Behalve de wedstrijden die wij zelf bouwen en organiseren, word ik ook ingehuurd door wedstrijdorganisaties om het parcours te ontwerpen, en dan bouw ik de cross met het team ter plaatse.”

Wat dragen parcoursontwerpers bij aan de sport?

“Ik probeer met mijn parcoursen ruiter en paard een goede opleiding te geven in de eventingsport. Na de wedstrijd bespreek ik altijd de parcoursen met verschillende ruiters. Zij geven mij goede feedback; wat werkt wel, wat niet, en hoe kan ik het verbeteren? Daarmee ga ik vervolgens weer aan de slag. Het is een mooie uitdaging om hindernissen of parcoursen zo aan te passen, bijvoorbeeld met een grondlijn of aanleuning, zodat ze door de combinaties gemakkelijker of moeilijker te rijden zijn en zij er op een veilige manier iets van leren. Mijn doel is dat iedere combinatie met een goed gevoel uit de cross komt, zelfs als zij niet foutloos zijn geweest.”

Wat was jouw mooiste moment als parcoursontwerper?

“Tja, eigenlijk kan ik niet echt één moment noemen. Elke wedstrijd is een feestje, dankzij de goede samenwerking met collega’s, ruiters en paarden. Ook het bouwen van de kleinere wedstrijden vind ik mooi. Er is geen wedstrijd geweest die niet leuk was.”

Tekst: Carlijn de Boer
Foto: Privébezit