Ellen van Langen

Naam: Ellen van Langen 
Geboren: 9 februari 1966 te Oldenzaal

1992, Zomerspelen XXV te Barcelona, Spanje
Sport: atletiek
Onderdeel: 800 meter
Medaille: goud

Met wijd opengesperde ogen en als een vis op het droge happend naar lucht. Dat beeld van Ellen van Langen na haar fenomenale jacht op olympisch goud op een warme zomeravond in 1992 in Barcelona staat bij veel atletiekliefhebbers op het netvlies gegrift. De Twentse atlete had een historische prestatie geleverd. Na Fanny Blankers-Koen en Ria Stalman werd zij de derde individuele Nederlandse atlete op de hoogste trede van het olympisch podium.

De volgende ochtend gaf ze alweer een persconferentie, een verplichting waarvan ze genoot, en las ze alle faxen met felicitaties, onder andere van koningin Beatrix. "Ik wil hier nu zo veel mogelijk genieten", zei ze.

Ellen van Langen ontdekte de atletieksport pas laat. Op de HEAO in Enschede zei een gymnastiekleraar tegen haar dat ze talent had. Eenmaal in Amsterdam als studente economie ging ze beseffen wat de atletieksport haar te bieden had. "Ik ging steeds minder avondjes stappen en besloot te proberen er alles uit te halen en met de studie te stoppen.''

In 1988, op 22-jarige leeftijd, had ze een tijd van 2.06,30 op de 800 meter staan. Onder de bezielende leiding van trainer Frans Thuys, die haar acht jaar zou kneden, werd Van Langen in 1989 tweede op de Universiade (achter de befaamde Cubaanse Quirot, die ze in de olympische finale in 1992 zou verslaan) en een jaar later eindigde ze in het nieuwe nationale record van 1.57,57 op de EK in Split als vierde.

Al in 1991 stond Van Langen enige tijd buitenspel wegens een achillespeesblessure. Ze miste de WK indoor en werd op de WK in 1991 in Tokio al in de series uitgeschakeld. Weinigen, zij zelf incluis, konden toen bevroeden dat ze alle Nederlandse harten een jaar later zou stelen op de Olympische Spelen van Barcelona.

Een gaatje aan de binnenkant in de finale van de 800 meter was voldoende voor het plaatsen van een weergaloze eindsprint van de blonde atlete met historisch goud in 1.55,54 als beloning. Die spraakmakende prestatie heeft Van Langen nooit een passend vervolg kunnen geven. Het blessurespook bleef haar jaar in, jaar uit parten spelen. "Ik ben extreem vaak geblesseerd geweest'', verklaarde Van Langen eind jaren negentig in een interview met het blad Sportweek. "Ik denk dat dat komt omdat ik zo laat met atletiek ben begonnen. In korte tijd ben ik ontzettend intensief gaan trainen. Mijn lijf kon dat waarschijnlijk niet aan.''

De beste prestatie van Van Langen na Barcelona was de zesde plek die ze behaalde op de WK van 1995 in Goteborg. Blessures aan kuit, teen, voet, hamstring, achillespezen en hiel stonden andere successen in de weg.

Haar laatste optreden in de open lucht was de voor haar ongebruikelijke rol als haas tijdens de Kerkrade Classic op 24 mei 1998. Welgeteld 420 meter was ze actief in de kale entourage van stadion Kaalheide. De irritatie aan de hiel speelde haar parten. De weinige toeschouwers van toen blijken achteraf voor het laatst Ellen van Langen als atlete aan het werk te hebben gezien.

Bronnen:
• ANP
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Tirion Sport, 2008)
• Foto: ANP