Rein de Waal

Naam: Regilio Tuur 
Geboren: 12 augustus 1967 te Paramaribo (Suriname)

1988, Olympische Spelen XXIV te Seoul, Zuid-Korea
Sport: boksen
Onderdeel: vedergewicht
Prestatie: verloor kwartfinale op punten (0-5) van Daniel Dumitrescu (Roe)

“What the heck?!” Zou het nog door Kelcie Banks’ hoofd zijn gegaan, voordat hij drie lange minuten gestrekt ging? Hij dacht nog aan een makkelijke middag, toen hij in de eerste ronde een onbekend mannetje uit Hoogvliet tegenover zich zag staan. Makkelijk werd het niet, kort wel: na één minuut en vijftig seconden had Tuur hem knockout geslagen. En daar lag hij nu, de wereldkampioen, roerloos, minutenlang, na een rechtse directe.

De beelden gaan de wereld over en Regilio Tuur (Paramaribo 1967) is, zoals dat dan heet, in één klap beroemd. Een jaar eerder pakte hij de bronzen medaille bij de Europese kampioenschappen voor amateurs, maar in Seoul bevestigt hij wat kenners al weten. “Een voortreffelijk boksertje, die kleine zwartsman” , aldus zijn Hongaarse coach Gyula Bodis na afloop. Tuur wordt na afloop van de korte partij met applaus onthaald in het atletendorp. Maar zijn begeleiders zorgen ervoor dat Tuur zijn hoofd niet verliest. “Tuur ligt vanavond om tien uur in bed, laat dat maar aan mij over”, zegt zijn verzorger Jeu Jöris. Het olympisch avontuur van Tuur eindigt in de kwartfinales.

Profcontract in New York
Hij verzilvert zijn jonge heldenstatus door een profcontract te tekenen in New York, hij maakt zijn debuut in het boksmekka Madison Square Garden. Tuurs profcarrière is indrukwekkend: 46 overwinningen uit 51 partijen, waarvan 38 op knockout. Hoogtepunt: de wereldtitel in het zwaarvedergewicht boksen, behaald op 24 september 1994 in ‘zijn’ Ahoy, in aanwezigheid van zijn vrienden – dat zijn er op dat moment veel - zijn moeder en zijn broers – en dat zijn er ook veel.

Hij kon daar ook niet verliezen. Daarom droeg Regilio Tuurrific Tuur ook een pet waarop stond: ‘Don’t dream it, be it’. Een slogan die past bij zijn luidruchtige carrière die hij startte als reuzendoder in Seoul, en die hij begin 1997 beëindigde. Dat is ook het moment waarop het fout gaat in zijn leven, zowel zakelijk als privé. Hij wordt veroordeeld wegens mishandeling van zijn vriendin, keert terug naar New York, maakt – volgens het draaiboek der fout gelopen levens – een kortstondige comeback en gaat failliet met zijn modewinkel in Rotterdam. Tegenwoordig woont Tuur weer in de VS waar hij naar verluidt organisaties adviseert en ‘empowert’.

In 1997 had hij zijn bokshandschoenen opgeborgen, maar in 2001 maakte hij een korte comeback. Hij had in die periode een taakstraf. 

Bronnen:
• 100 jaar Nederland op de Olympische Spelen (Arko Sports Media 2012)
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Spaar en Hout 2012)
• Foto: ANP