Stephan van den Berg

Naam: Stephan Van den Berg
Geboren: 20 februari 1962 te Hoorn
Sport: zeilen

1992, Olympische Spelen XXV te Barcelona
Onderdeel: windsurfen Lechner A-390 klasse, zevende plaats

1984, Olympische Spelen XXIII te Los Angeles
Onderdeel: windsurfen windglider, goud

Stephan van den Berg was begin jaren tachtig een fenomeen op het gebied van het windsurfen. Wereld- en Europese titels reeg hij als kralen aaneen. Maar het was zijn olympisch kampioenschap in 1984 in Los Angeles dat hem pas echt wereldfaam bezorgde, hoewel die titel niet met de overmacht werd behaald die hij normaal in het internationale milieu tentoonspreidde. Op de Spelen gedroeg hij zich als een echte resultaatzeiler. "Ik heb bewust geen risico's genomen", zei hij daar later over. "Ik wilde per se uit de protestkamer blijven. Het ging er niet om een race te winnen, het ging om het klassement na zeven wedstrijden. Ik surfte alleen maar om goud te halen."

Wind en gewicht zijn de vitale punten voor een plankzeiler. Om bij zwakke wind toch snelheid te kunnen ontwikkelen moet het gewicht zo laag mogelijk zijn. Toen Van den Berg in Long Beach voor de eerste keer de plank beklom, zat hij acht kilo onder zijn normale gewicht. Hij had minimale voedselpakketjes gebruikt die voornamelijk bestonden uit eiwitten, weinig koolhydraten en veel vitaminen. "Met die vermageringskuur liep ik een risico. Ik moest tevens meer kracht krijgen. Het één is eigenlijk niet met het ander te combineren, maar gelukkig pakte het allemaal goed uit."

Moed inspreken
In de eerste races was er niet al te veel wind, maar met een vierde, een tweede en een eerste plaats ging Van den Berg in het algemeen klassement toch aan de leiding. In de vierde manche was er minder dan windkracht drie. Alleen de super-lichtgewichten konden daar goed in presteren. Van den Berg werd elfde en ging aan zichzelf twijfelen. "Ik moest me toen echt moed inspreken."

Gelukkig voor hem mocht het slechtste resultaat van de zeven races worden afgetrokken. Daarna kwam er wind van meer dan vier Beaufort. Met een vierde en een tweede plaats heroverde hij de koppositie. Koel calculeerde hij wat er in de laatste race nodig was om het goud in bezit te krijgen. Een vierde plaats was voldoende. In die laatste race lag hij op zeker moment in winnende positie. Hij moest zich bedwingen om niet fanatiek door te gaan, maar bedacht zich dat risico nemen geen nut had. Hij sloot af met een keurige derde plaats en de olympische titel. Daarna werd Van den Berg professional. In 1992 mocht hij door een reglementswijziging weer aan de Spelen meedoen. In Barcelona werd hij zevende.

Bronnen:
- Sportportretten Sport.nl
- Kroniek Olympische Spelen, NOC 75 (Elsevier, 1987)
- Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Tirion Sport, 2008)
- Foto: ANP