Leo Visser

Naam: Leo Visser 
Geboren: 13 januari 1966 te Haastrecht

1992, Olympische Winterspelen XVI te Albertville, Frankrijk
Sport: schaatsen
Onderdeel: 1500 meter
Prestatie: brons in 1 min. 54.90 sec.
Onderdeel: 5000 meter
Perstatie: brons in 7 min. 04.96 sec.

1988, Olympische Winterspelen XV te Calgary, Canada
Sport: schaatsen
Onderdeel: 5000 meter
Prestatie: zilver in 6 min. 44.98 sec.
Onderdeel: 10.000 meter
Prestatie: brons in 14 min. 00.55 sec.

Leo Visser zag in zijn schaatscarrière, die van 1985 tot en met 1992 reikte, vrijwel al zijn wensen in vervulling gaan. Hij werd Nederlands allround kampioen in 1988 en 1989 en Europees en wereldkampioen in 1989. Ook een wereldrecord kwam korte tijd op zijn naam te staan: in 1986 reed hij in Heerenveen de 5000 meter in 6.47.01.

Het enige wat aan die prachtige erelijst ontbrak was een gouden olympische medaille. En hoewel Visser daar tijdens twee Winterspelen tot het uiterste voor ging, lukte hem dat net niet. Bij velen is op het netvlies gebleven Vissers uiting van frustratie toen hij in 1992 in Albertville op de 1500 meter met 9/100 van een seconde werd verslagen door de Noor Johann Olav Koss. Vervolgens gooide hij zijn beide schaatsen het publiek in ten teken dat zijn schaatscarrière erop zat.

Leo Visser maakte internationaal voor het eerst furore eind 1985, toen hij nog als junior de 5000 meter won bij een groot internationaal evenement in het Noorse Trondheim. Zijn opmars ging gestaag. Bij het WK in 1986 werd hij achtste, in 1987 vierde en in 1988 tweede. In dat laatste jaar reed hij begin januari als eerste Nederlander de 10.000 m binnen de 14 minuten (13.58.47).

Grote kanshebber
Bij de Olympische Winterspelen van dat jaar in Calgary werd hij als grote kanshebber beschouwd op de 5 en 10 km. Op de 5 km had hij de pech dat hij voor zijn rivalen het ijs op moest. Voor een gouden medaille leek er beneden de 6.40 (wereldrecord) te moeten worden gereden, maar het ijs bleek bij nader inzien toch niet van die kwaliteit. In de laatste ronden kreeg Visser het daardoor bijzonder zwaar. Met 6.44.98 veroverde hij de zilveren medaille. Alleen de Zweed Gustafsson, die een regelmatiger schema reed, kroop er net onder: 6.44.63. Had Visser na Gustafsson kunnen rijden dan zou hij de Zweed stellig hebben verslagen. Op de 10.000 m veroverde Visser de bronzen medaille.

Zijn grote jaar was 1989 toen hij met groot overwicht de Europese en wereldtitel veroverde, bij het EK met afstandsoverwinningen op de 5 en 10 km, bij het WK op de 1500 m en 5000 m. Hij werd dat jaar ook Sportman van het Jaar. Daarna gaf hij voorrang aan zijn opleiding tot piloot en trad hij uit de kernploeg van de KNSB. Met een geïmproviseerd trainingsschema ging hij verder. In 1992 zette hij alles op alles om de prijs die nog op zijn erelijst ontbrak, een gouden Olympische medaille, in zijn bezit te krijgen. Het zou er niet van komen: brons op zowel de 1500 m (waar hij heel het seizoen naartoe had geleefd) als de 5000 m was zijn deel. Zijn teleurstelling daarover was groot. Te verwijten hoefde hij zich niets, want in beide races had hij schitterend gereden. "Later, veel later zal ik best tevreden zijn met mijn bronzen medailles, maar niet nu", aldus Visser na de 1500 m.

In 2002 fungeerde Visser als chef de mission van de Nederlandse ploeg bij de Winterspelen van Salt Lake City.

Foto: Leo Visser toont de bronzen medaille die hij won op de 1500 meter in Albertville.

Bronnen:
• Sportportretten Sport.nl
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Spaar en Hout 2012)
• Foto: ANP