Ingrid Haringa

Naam: Ingrid Haringa 
Geboren: 11 juli 1964 te Velsen

Olympische Spelen Atlanta 1996
Sport: wielrennen
Onderdeel: 1 kilometer sprint
Prestatie: brons
Onderdeel: puntenkoers
Prestatie: zilver
Onderdeel: wegwedstrijd
Prestatie: onderweg afgestapt

Olympische Spelen Barcelona 1992
Sport: wielrennen
Onderdeel: sprint individueel
Prestatie: brons

Olympische Winterspelen Calgary 1988
Sport: schaatsen
Onderdeel: 500 meter
Prestatie: vijftiende plaats; tijd: 41.12 sec.
Onderdeel: 1000 meter
Prestatie: 21ste plaats; tijd: 1 min. 23.15 sec.

Ingrid Haringa is een van de weinige Nederlanders die in twee verschillende sporten zijn uitgekomen op de Olympische Spelen. Net als Jan Bos, Laurine van Riessen en Jeroen Straathof maakte ze de overstap van het schaatsen naar het wielrennen. Maar waar we de andere drie toch vooral als schaatser zullen herinneren, boekte Haringa haar grootste successen op de fiets.

De Noord-Hollandse kwam op de Olympische Winterspelen van Calgary 1988 uit op de beide sprintonderdelen. Maar met een vijftiende plaats op de 500 meter en de 21ste plaats op de dubbele afstand, leek haar olympische carrière niet meer dan een voetnoot in de sportgeschiedenis.

Boegbeeld
Nadat ze haar schaatsen verruild had voor de fiets groeide Haringa uit tot het Nederlandse boegbeeld van het baanwielrennen. Ze veroverde vijf keer een wereldtitel. Bovendien won ze drie olympische medailles: brons bij de Spelen van 1992 in Barcelona, zilver en brons in Atlanta. Op de puntenkoers miste ze het goud op één punt. Ook behaalde ze achttien nationale titels op de baan. Tweemaal werd ze uitverkoren tot Sportvrouw van het jaar.

Toch vond Haringa soms dat de buitenwereld haar te veel personifieerde met het wielrennen op de baan. Na haar bronzen medaille op het Nederlands wegkampioenschap in 1996 zei ze maar weer eens te hebben bewezen ook op asfalt goed te kunnen rijden. Ze sprintte in haar carrière naar vele ereplaatsen in klassiekers en criteriums. Ook mocht ze zich eenmaal Nederlands kampioene tijdrijden op de weg noemen.

Comeback
In 1997 beëindigde zij haar actieve loopbaan en werd ze KNWU-coach bij de junioren-dames. Toen de Nederlandse wielrenunie een jaar later haar contract niet verlengde, ging ze schaatskampioen Gianni Romme coachen. Wegens de slechte resultaten van Romme, die kampte met een enorme vormcrisis, werd die overeenkomst ontbonden.

Darna begon het bij Haringa weer te kriebelen en in 2001 maakte ze op 37-jarige leeftijd haar rentree als baanwielrenster. Ze reageerde opgelucht toen ze haar comeback bekroonde met een Nederlandse titel op het onderdeel sprint. “Dat bewijst dat ik nog steeds een klasbak ben.”

Bronnen:
• ANP
• NOC*NSF
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Spaar en Hout, 2012)
• Foto: ANP