Patricia Wolters: “Ik ga uit van een tien”

Patricia had niet de alom bekende paplepel die haar aan het paardenvirus hielp. Het was een tienrittenkaart voor een manege die haar de paardenwereld inzoog. Ze reed verschillende paarden tot Lichte Tour-niveau, totdat ze werd gevraagd om voor te rijden bij een jurycursus en dacht: ‘Hé, dit is leuk!’

Wat doe je eigenlijk als dressuurjurylid en hoe ben je dat geworden?

“Mijn ouders dachten dat het na die tienrittenkaart wel over zou zijn, maar niets was minder waar. Vanaf mijn negende was ik gek van paarden. Ik kreeg uiteindelijk een eigen paard en reed veel paarden voor anderen. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om voor juryleden in opleiding een proef te rijden. Hoe ze tot een cijfer kwamen en de bijbehorende argumenten vond ik erg interessant. Ik dacht: ‘Dat is leuk’ en heb me opgegeven voor de opleiding. Inmiddels ben ik doorgestroomd tot FEI, internationaal dressuurjurylid level 3/4*. Een dressuurjurylid beoordeelt de combinaties en op basis daarvan wordt het klassement opgesteld. Voor elk onderdeel van de proef wordt een cijfer gegeven, voorzien van commentaar. Met dat commentaar probeer je de combinaties op weg te helpen. Ik ga uit van een tien en aan de hand van het ‘Scala van de opleiding van het paard’, een systematische opbouw met allerlei beoordelingscriteria, geef je het uiteindelijke cijfer.”

Wat vind je leuk aan het jureren?

“Ik ben echt helemaal gek van de sport. Het samenspel tussen ruiter en paard is magisch. Als je ziet dat de ruiter bijna geen zichtbare hulpen geeft en het lijkt alsof het paard het vanzelf doet, dat is zo mooi. De ruiter denkt het en het paard doet het. Als het er gemakkelijk uitziet, weet je dat het goed is. Omdat je zelf wedstrijden hebt gereden, weet je hoe moeilijk het is en kun je het nog meer waarderen. Daarnaast is het fantastisch om je paard iets te leren; je voelt dat hij het begrijpt en ook nog eens mooi wordt qua bespiering.”

Wat dragen dressuurjuryleden bij aan de sport?

“Na bijna 30 jaar jureren heb ik aardig wat routine opgebouwd. Focus houden is dan belangrijk en soms een uitdaging. Je wilt bij de eerste combinatie net zo geconcentreerd zijn als bij de laatste. Internationaal zit je met minimaal vijf verschillende juryleden en wil je natuurlijk graag op één lijn zitten, wat het uitdagend maakt. Ik probeer de ruiters echt tips mee te geven waar ze mee aan de slag kunnen om de volgende keer hogere cijfers te halen.

Na de prijsuitreiking moet een jurylid tot een half uur aanwezig blijven om de cijfers en het commentaar toe te lichten. Hier mogen de ruiters van mij best meer gebruik van maken. Door middel van proefgerichte clinics, waarbij ruiters een proef rijden en meteen na de proef feedback krijgen, geef ik de ruiters ook zoveel mogelijk tips mee. Dit wordt altijd gewaardeerd.”

Wat was jouw mooiste moment als dressuurjurylid?

“Het is een hele eer om uitgenodigd te worden om bijvoorbeeld te jureren tijdens Jumping Amsterdam, maar ook tijdens het EK voor de jeugd of het WK jonge dressuurpaarden. Ook op breedtesportwedstrijden vind ik het leuk om te jureren. Ik zie liever een goede B-proef dan een slechte Grand Prix-proef. Ik hoop nog vele mooie wedstrijden te mogen jureren.”

Tekst: Carlijn de Boer