Laura Smulders

Naam: Laura Smulders
Geboren: 9 december 1993 in Nijmegen
Sport: BMX

Olympische Spelen Tokyo 2020
Onderdeel: vrouwenwedstrijd
Prestatie: halve finale

Olympische Spelen Rio 2016
Onderdeel: vrouwenwedstrijd
Prestatie: zevende na een val in de finale

Olympische Spelen Londen 2012
Onderdeel: vrouwenwedstrijd
Medaille: brons

Laura Smulders wist niet wat haar overkwam bij de Olympische Spelen van 2012 in Londen. Om 17.00 uur stond ze op de startheuvel voor de finale en om 4.00 uur 's nachts keerde ze terug in het olympisch dorp. "Het ging in sneltreinvaart, voelde alsof er slechts een uurtje voorbij was gegaan. Het was echt een gekkenhuis", kijkt de BMX'er van TeamNL terug op haar olympische moment waarin ze uit het niets brons veroverde.

"Niemand had het verwacht, zelfs ik niet. De finale halen was mijn doel." In de halve finale zat de pas 18-jarige Nederlandse ingedeeld bij toppers als de Colombiaanse Mariana Pajón, de Franse wereldkampioene Magalie Pottier en Sarah Walker uit Nieuw-Zeeland. Smulders schatte in dat de vierde plaats, net genoeg voor een plek in de finale, mogelijk moest zijn.

Na drie runs slaagde ze erin om als derde te eindigen. Van de acht finalisten had de Horssense BMX'er de zesde tijd geklokt bij de kwalificatie. "Ik richtte mij op de top 6. Ik wilde niet voor spek en bonen meedoen in de finale."

Nog één keer knallen

Smulders was "superblij" dat ze in de finale stond en voelde dat ze niets te verliezen had. "De tijd tussen de halve finale en finale ging heel snel voorbij. Voor ik het wist moest ik weer naar boven, nog één keer knallen en dan is het weer voorbij", dacht ze op dat moment.

Baansnelheid, daar moet Smulders het van hebben. Haar start is vaak niet zo goed, maar de bochten foutloos rijden en efficiënt fietsen zijn haar sterke punten. "Ik haal iets meer snelheid uit de bulten dan andere meiden. Daar win ik centimeters of soms meters mee." In de finale mocht zij als zevende kiezen waar ze ging starten en ze koos voor de voor veel BMX'ers ongunstige plek acht, helemaal aan de buitenkant. Net als de Letse topper Maris Strombergs bij de mannen, die altijd kiest voor plek acht om dan te winnen. "Ik ga even een 'Strommie' doen", grapte ze naar haar coach.

Genieten op de startheuvel

De finale begon en in Londen stond een grote mensenmassa de Britse favoriet Shanaze Reade, die startte vanaf plek één, naar het goud te schreeuwen. "Ze beginnen aan de buitenkant, dus riepen ze mijn naam als eerste om." Toen de naam van Reade door de speakers galmde ontplofte het stadion. "Dat was zo gruwelijk vet. Al die mensen aan het kijken. Ik stond echt te genieten op de startheuvel en moest mezelf weer tot de orde roepen. Even focussen, Laura. Vergeet niet te fietsen."

Ze was op tijd weer bij de les. "Ik had echt een topstart. Het meisje naast mij kon ik blokken, dat was al één. Ik kon het eerste stuk supergoed mee en ging als vierde de eerste bocht in. Na de tweede bocht keek ik om mijn heen en dacht: shit, ik lig derde." Smulders begon na te denken en sporters weten dat je dat niet moet doen. "Ik zei tegen mezelf: Laura, netjes je rondje af fietsen."

'Door het juichen kon ik niet meer remmen'

Het laatste rechte stuk leek voor Smulders in slow motion voorbij te gaan. "Het ging zo langzaam. Ik maakte fouten, maar iedereen maakte fouten. Toen ik over de streep kwam wist ik dat ik derde was geworden. Ik juichte. Mijn rechterhand ging de lucht in. Maar die heb ik juist nodig om te remmen, dus ik reed vol de boarding in."

"Ik wachtte op de uitslag. Mariana Pajón, Sarah Walker en daar stond Laura Smulders op de derde plek. Toen dacht ik: holy shit".

Daarna leefde ze als in een roes. "Iedereen moest wat van mij weten, niemand had het verwacht." De BMX'er van TeamNL rende van hot naar her. Na de interviews ging ze snel bij de mannen-BMX'ers kijken, daarna de medailleceremonie, vervolgens de internationale persconferentie en ten slotte de nationale persbijeenkomst. Toen heel snel door naar het Holland Heineken House.

'Ik werd soort van bang'

"Ik had nog nooit zoiets gezien. Ik was samen met de hockeymeiden en die gingen helemaal los, maar ik werd soort van bang van al die mensen. Ik heb de huldiging gedaan en zelfs nog gecrowdsurft. Daarna een drankje met pap en mam gedaan. Ik durfde niet meer de grote feestzaal in te gaan. Ik was daar als 18-jarige nog helemaal niet klaar voor. Het was best wel heftig, die zaal. Ik ging lekker vertrouwd terug naar het dorp en nam een van de eerste bussen terug. Daar heb ik samen met Sarah, die zilver had gewonnen, een ijsje gehaald bij de McDonald's.

In het olympisch dorp bleef ze wakker. "We hebben een rondje door het dorp gelopen. Daar was ook een feestje aan de gang. Ik ben uiteindelijk wel naar bed gegaan, maar ik kon niet in slaap vallen."

Terug in Nederland kwam toch echt haar feestje in haar vertrouwde Horssen. Het Gelderse dorpje in het Land van Maas en Waal huldigde Smulders met onder meer een open bustoer en een gigantische bronzen medaille. "Ze hadden op een paar honderd mensen gerekend, stonden er opeens 2000 man. We hebben in het dorpshuis de hele nacht gefeest. Dat was echt mijn feestje, het Holland Horssen House."

Bron: ANP