Hockeyvrouwen Athene 2004

2004, Olympische Spelen XXVIII te Athene
Sport: hockey
Team: Nederlands vrouwenteam
Prestatie: zilver

Het stond op het scorebord, dus moest het wel waar zijn. Maar de Nederlandse hockeysters konden donderdag 26 augustus 2004 in Athene eigenlijk hun ogen niet geloven. Nederland - Duitsland 1-2, finale Olympische Spelen. Het kon niet. "Onmogelijk'', oordeelde Ageeth Boomgaardt. En toch kon het gebeuren.

Verdwaasd, versuft, gedesoriënteerd haast slenterden de Nederlandse vrouwen in de laatste seconden over het veld. De klok telde onverbiddelijk af, met nog acht tellen te gaan en Duits balbezit gingen de armen van de zwartwitten al de lucht in. De felle oranje tenues verbleekten, de koppies waren grauw.

Duitsland was die dag enorm effectief, rondde in de eerste twintig minuten de enige twee kansen die het kreeg af. Nederland was het tegenovergestelde. Van vijf strafcorners ging er uiteindelijk (net na rust) een raak. De andere kansen leverden niets op. Hoe het mogelijk was, werd bondscoach Marc Lammers gevraagd. Hij hield het vooral op pech. "Ik heb een blok in mijn buik, ik moet dit verwerken voordat ik het kan analyseren, maar we domineerden de wedstrijd. Ik kan mijn speelsters niets verwijten.''

Dat konden ze zelf echter maar al te goed. Sterspeelster Mijntje Donners, bezig aan haar laatste jaar bij Oranje, verketterde zichzelf en haar ploeggenotes. "We speelden zo ontzettend bang, het was zo schandalig hoe wij op het veld stonden. Al tien jaar speel ik bij Oranje en nog nooit verloren we van Duitsland in een groot toernooi. We hebben alles verkeerd gedaan. Toen we twee jaar geleden de WK-finale van Argentinië hadden verloren, zeiden we tegen elkaar: Dit nooit meer. En dat is gelukt, tot nu. En hier verliezen we nota bene van Duitsland. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. We zijn echt de zestien domste mensen van deze wereld.''

De nederlaag paste niet in het referentiekader van de Nederlandse hockeysters, die zich met Lammers zeer gedreven vier jaar lang voorbereidden op het hoogtepunt in Athene. Nederland was de beste ploeg op de Olympische Spelen, was het algemene oordeel. Zo dachten de Nederlanders er zelf ook over. Tot in de details was de missie naar goud voorbereid. Zelfs het gevaar van onderschatting was volgens Lammers geneutraliseerd. "Dat was niet het probleem.''

De emotionele coach was normaal na een wedstrijd scherpzinnig en kon alles terughalen. In Athene lukte hem dat niet. "Ik zit in een waas van woede'', stamelde hij. "Ik snap het niet, we hebben het goud verloren. We hadden te veel kansen nodig, zij maar twee. We wisten alles van Duitsland, ze hebben ons ook helemaal niet verrast. Je moet alleen niet op achterstand komen tegen ze. Dat hebben we vanavond kunnen zien.''

Groepswedstrijden
14 augustus Nederland 6 – 2 Zuid-Afrika
16 augustus Zuid-Korea 2 – 3 Nederland
18 augustus Nederland 4 – 1 Duitsland
22 augustus Australië 0 – 1 Nederland

Rang Land Wed W G V DV DT Ptn
1 Nederland 4 4 0 0 14 5 9 12
2 Duitsland 4 2 0 2 6 10 -4 6
3 Zuid-Korea 4 1 1 2 9 8 1 4
4 Australië 4 1 1 2 6 5 1 4
5 Zuid-Afrika 4 1 0 3 5 12 -7 3

Halve finales:
24 augustus: Nederland – Argentinië 2-2
Nederland wint na verlengingen de strafballenserie met 4-2.

Finale:
26 augustus: Nederland – Duitsland 1-2

De selectie: Clarinda Sinnige (doel), Lisanne de Roever (doel), Minke Booij, Ageeth Boomgaardt, Mijntje Donners, Fatima Moreira de Melo, Minke Smabers, Macha van der Vaart, Chantal de Bruijn, Lieve van Kessel, Janneke Schopman, Miek van Geenhuizen, Maartje Scheepstra, Sylvia Karres, Jiske Snoeks en Eefke Mulder. Bondscoach: Marc Lammers.

Bronnen:

• ANP
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Tirion Sport, 2008)