Hockeyvrouwen Los Angeles 1984

1984, Olympische Spelen XXIII te Los Angeles
Sport: hockey
Onderdeel: vrouwenteam
Prestatie: goud

Eigenlijk waren de Nederlandse hockeyvrouwen als regerend wereldkampioen voorbestemd om in 1980 al goud te winnen. Maar door de Russische inval in Afghanistan werden de Olympische Spelen van Moskou door een deel van de Nederlandse sport geboycot, waaronder de hockeyers. De vrouwen van Zimbabwe werden op het laatste moment als vervanger aan het toernooi toegevoegd, maar wonnen in het gedevalueerde speelveld wel het goud.

Uiteindelijk lukte het de Nederlandse vrouwenhockeyploeg vier jaar later dan toch. Maar wat kostte het veel moeite na de wereldtitel in Kuala Lumpur en de Europese titel in Lille de gouden trilogie in Los Angeles 1984 te voltooien.

Het laatste duel tegen Australië had voor de formatie van coach Gijs van Heumen de betekenis van een finale. De voorgaande vier wedstrijden was eigenlijk alleen overtuigend gespeeld tegen het als tweede eindigende West-Duitsland: 6-2. Tegen Nieuw-Zeeland (2-1), de Verenigde Staten (2-1) en Canada (2-2) hadden achtereenvolgens Fieke Boekhorst, Ineke van Doorn en Laurien Willemse steeds in de slotfase een punt moeten redden.

In het Weingart-stadion, waar de wedstrijden 's ochtends om acht uur begonnen, leken de Oranjevrouwen enigszins overbelast door de zware voorbereiding. Fysiotherapeut Govert-Jan de Lint had in ieder geval zijn handen vol aan de met blessures kampende Marjolein Eysvogel, Margriet Zegers, Laurien Willemse, Sandra le Poole, Irene Hendriks en Marieke van Doorn.

Door het teleurstellende gelijkspel in de voorlaatste wedstrijd tegen Canada kreeg de afsluitende wedstrijd tegen Australië werkelijk het karakter van een finale. Australië moest met twee doelpunten verschil winnen om in het bezit van de gouden medaille te komen. Dat uitgangspunt leidde aanvankelijk tot een gespannen wedstrijd, waarin de risico's veel mogelijk werden gemeden. Na de ruststand van 0-0 richtte de favoriete ploeg zich echter op. Drie minuten na de pauze vond Sophie von Weiler via een strafcorner het eerste succes. In de slotfase, toen Martine Ohr voor het eerst in de ploeg was gebracht teneinde ook haar de gouden medaille te laten verdienen, verhoogde Fieke Boekhorst de feestvreugde met een tweede treffer.

Voor aanvoerster Lisette Sevens betekende het succes in haar 125ste interland tevens het afscheid van een imponerende loopbaan. Australië resteerde de teleurstelling van een vierde plaats. Het brons werd na een noodzakelijk geworden serie strafballen aan de Verenigde Staten verspeeld.

De Nederlandse ploeg in Los Angeles bestond uit: Carina Benninga, Det de Beus, Fieke Boekhorst, Marjolein Eijsvogel, Marieke van Doorn, Irene Hendriks, Elsemiek Hillen, Aletta van Manen, Anneloes Nieuwenhuizen, Martine Ohr, Sandra Le Poole, Alette Pos, Lisette Sevens, Sophie von Weiler, Laurien Willemse en Margriet Zegers. Bondscoach: Gijs van Heumen.

Bronnen:
• Kroniek Olympische Spelen, NOC 75 (Elsevier, 1987)
• Foto: ANP
• Beelden: NOS