Ruben Houkes

Naam: Houkes, Ruben
Geboren: 8 juni 1979 te Schagen
Sport: judo

Olympische Spelen Beijing 2008
Onderdeel: klasse tot 60 kg
Prestatie: brons

Judoka Ruben Houkes wilde zijn loopbaan eind 2004 al bijna beëindigen omdat de vele trainingsuren geen succes opleverden. Een wereldtitel, een bronzen olympische plak en drie Europese medailles later nam hij alsnog afscheid. "Mijn loopbaan heeft diepe dalen maar gelukkig ook nog pieken gehad'', blikte hij tevreden terug.

De judoloopbaan van Houkes ging moeizaam van start. Hij begon op zijn vijfde maar was niet bovenmatig getalenteerd. Hij had wel een enorm doorzettingsvermogen. "Want judo was mijn leven'', vertelde hij over zijn drijfveer. "Daarom kon ik al die jaren twee keer per dag keihard blijven trainen.''

Afwijkend postuur
Met een afwijkend postuur bleef Houkes de strijd aangaan met al die kleine en beweeglijke Oost-Europeanen en Aziaten, die de klasse tot 60 kilogram sinds jaar en dag domineren. Lang bleef judo voor Houkes een rekensom die hij toch niet kon oplossen. Want hoe kon hij zijn lengte (1,76 meter) nu zo uitbuiten dat hij niet telkens met zijn rug op de tatami lag? Hij kwam daar maar niet achter. "Ik was zo'n sporter die als hij weer eens in een diep dal zat, om een schop vroeg om nog iets dieper te graven.''

Ik was zo'n sporter die als hij weer eens in een diep dal zat, om een schop vroeg om nog iets dieper te graven
Ruben Houkes

Houkes dacht aan opgeven nadat hij zich niet kwalificeerde voor de Olympische Spelen van 2004 in Athene. "Iemand kan alleen maar zijn hele leven voor het judo inrichten als hij ook een keer succes heeft. Anders word je een doemdenker en kan je ook niet tientallen uren per week met volle overgave blijven trainen. En dan wordt het ook steeds moeilijker om iedere keer weer in de sauna liters zweet te verliezen om onder de 60 kilo te blijven'', zegt de judoka die bij zijn afscheid 67 kilo woog.

Definitieve doorbraak
Houkes betrad toch weer de tatami. Hij wilde niet leven met het gevoel dat hij misschien toch nog iets in zijn favoriete sport had kunnen bereiken. Gelukkig maar. Zijn lijdensweg veranderde langzaam in een zegetocht. De derde eindklasseringen op het EK van 2005 en 2006 voelden al als overwinningen, maar de definitieve doorbraak volgde op 16 september 2007 met de titel op de WK in Rio de Janeiro. Op de Olympische Spelen in Beijing lonkte de gouden medaille. Maar Houkes verloor van de latere kampioen Minho Choi uit Zuid-Korea. Hij won nog wel brons. "Vanaf toen ben ik aan stoppen gaan denken.''

Hij had in 2009 bij de WK in Rotterdam een passend afscheid voor zichzelf in gedachten. Dat liep even anders. Houkes verloor in de eerste ronde al na 32 seconden van Sergio Pessoa, een Canadees met een Braziliaans paspoort. Hij trainde nog een paar maanden door, maar hakte in januari 2010 definitief de knoop door en stopte. "Ik ben nog sterk, maar toch is het mooi geweest.''

Houkes is tegenwoordig directeur van een sportmarketingbureau.

Bronnen:
• ANP
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Spaar en Hout, 2012)
• Foto: ANP