Marianne Timmer

Naam: Marianne Timmer 
Geboren: 3 oktober 1974 te Sappemeer
Sport: langebaanschaatsen

Olympische Winterspelen XX Turijn 2006
Onderdeel: 1500 meter
Prestatie: veertiende plaats; tijd: 2:00,45
Onderdeel: 1000 meter
Prestatie: goud, in 1:16,05
Onderdeel: 500 meter
Prestatie: eerste rit gediskwalificeerd

Olympische Winterspelen XIX Salt Lake City 2002
Onderdeel: 1000 meter
Prestatie: vierde plaats; tijd: 1 min. 14.45 sec.
Onderdeel: 1500 meter
Prestatie: 21ste plaats; tijd: 1 min. 59.60 sec.
Onderdeel: 500 meter
Prestatie: achtste plaats; totaaltijd: 76.170 sec.

Olympische Winterspelen XIIX Nagano 1998
Onderdeel: 500 meter
Prestatie: zesde plaats in totaal 78.15 sec
Onderdeel: 1000 meter
Prestatie: goud in 1:16,51 sec.
Onderdeel: 1500 meter
Prestatie: goud in 1:57,58 sec.

Eindelijk wist ze hoe het was om olympisch kampioene te zijn. Marianne Timmer kon zich van haar eerste huldiging in de M-Wave in Nagano, na haar winnende 1500 meter, nauwelijks nog iets herinneren. Zo geshockeerd was de Sappemeerse van haar wereldrecord, van haar eerste plaats. Er drong niets tot haar door.

Na haar tweede titel, drie dagen later op de kilometer, keek ze stralend rond. Nam ze alles tot zich, knuffelde ze met de andere medaillewinnaressen, had ze oog voor alles wat er zich rond de baan afspeelde. Tien jaar na Yvonne van Gennip, drie keer goud in Calgary, had Nederland op de Winterspelen weer een nieuwe ijskoningin. Marianne Timmer, 23 jaar, twee maal goud. Onverwacht, met overmacht.

Timmer had geen idee wat haar na de Spelen zou overkomen. Toen ze in 1997 de wereldtitel op de 1000 meter in Warschau veroverde en zilver op de 1500 meter, liep heel Sappemeer voor haar uit. Het geheim van Timmers successen? Niemand die het met zekerheid wist te zeggen. Een jaar eerder profiteerde de Groningse van haar voorsprong door als een van de eersten met de klapschaats te gaan werken. Het Olympisch seizoen leek ze meer achter- dan vooruit te schaatsen. Ze wisselde steeds van ijzers, kon haar ritme en slag niet vinden. Haar vader, die steeds de nieuwe schaatsen ging halen, was het op een gegeven moment beu. "Je moet niet steeds de ijzers veranderen, maar je oren anders zetten'', wees hij op haar mentale zwakte.

Terug op de rails
Chris Witty, een goede vriendin en in Nagano als wereldrecordhoudster op de kilometer net afgetroefd, wist ook niet waar haar Nederlandse collega plotseling de kracht vandaan had gehaald om zo in Nagano te vlammen. "Ze heeft werkelijk iedereen verrast. Incluis zichzelf. Technisch rijdt ze heel goed, fysiek heeft ze hier gepiekt. I'm really impressed'', zei de Amerikaanse.

Twee jaar eerder leek haar loopbaan voorbij. Ab Krook zag het niet meer in haar zitten. Timmer zat op de rand van een terugkeer naar het anonieme gewest. Leen Pfrommer had nog een plaatsje in de kernploeg opleiding sprint. Hij zette haar terug op de rails. "Niemand had daarvoor in de gaten gehad, dat ik niet presteerde omdat ik mezelf toen overbelast had'', zei ze over haar mislukte loopbaan als allroundster.

Haar tweede schaatsleven greep ze met beide handen aan. Pfrommer maakte een sprintster van haar, begreep haar uitzonderlijke kwaliteiten. Na een jaar vertrok ze, moe van de voortdurende controle, naar Peter Mueller, bij wie ze zich ontpopte tot een schaatskoningin.

Derde gouden plak
Timmer zou nog jarenlang het gezicht blijven van het Nederlandse vrouwenschaatsen. Hoogtepunten zijn de wereldtitel sprint die ze in 2004 - opnieuw in Nagano - haalde en natuurlijk haar derde gouden plak tijdens de Winterspelen van Turijn in 2006. Acht jaar na haar dubbelslag in Nagano veroverde de rijdster wederom de olympische titel op de 1000 meter.

Timmer noteerde in de elfde rit een tijd van 1.16,05 en was daarmee slechts 0,04 seconde sneller dan Cindy Klassen, die tot dan toe de beste tijd had neergezet. Terwijl iedereen verwachtte dat titelfavorieten als Chiara Simionato of Anni Friesinger daaronder zouden duiken, bleef Timmers tijd staan. Friesinger, het seizoen ongeslagen in de wereldbeker (3 uit 3), had met één ronde voor de boeg 0,18 seconde achterstand. In haar slotronde wist de Duitse daar te weinig van af te snoepen.

"Ongelooflijk", was de eerste reactie van Timmer, die meteen coach Jac Orie in de armen vloog. De schaatsster was de Spelen nog begonnen met een diskwalificatie op de 500 meter. Na dat incident voorspelde Orie al dat Timmer die negatieve energie kon omzetten in agressie. Hij kreeg gelijk. Oranje beleefde in Turijn weer een 'Super Sunday'. "Ik had er eerlijk gezegd niet op gerekend", zei Timmer op tv bij de NOS. "Ik had wel erg gehoopt op een medaille. Het is bij mij vaak alles of niets. Dat is ook wel eens in mijn nadeel geweest, maar het is het mooist als het in je voordeel is op de Olympische Spelen. Fantastisch." Kijkend naar het scorebord: "Het staat er, maar ik kan het nog steeds niet geloven".

Timmer trad dankzij haar gouden medaille in Turijn in de voetsporen van twee illustere Nederlandse schaatsers. Net als Ard Schenk (1968, 1972) en Yvonne van Gennip (1988) veroverde Timmer drie keer goud op de Winterspelen. Later wonnen Sven Kramer (2010, tweemaal in 2014, 2018) en Ireen Wüst (2006, 2010, tweemaal in 2014, 2018) respectievelijk vier en vijf gouden medailles op de Olympische Winterspelen.

Bronnen:
- ANP
- Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Tirion Sport, 2008)
- Foto's: ANP