Dennis van der Geest

Naam: Dennis van der Geest
Geboren: 27 juni 1975 te Haarlem

2008, Olympische Spelen XXIX in Beijing
Sport: judo
Onderdeel: klasse boven 100 kg
Prestatie: na eerste ronde uitgeschakeld

2004, Olympische Spelen XXVIII in Athene
Sport: judo
Onderdeel: klasse boven 100 kg
Prestatie: brons

2000, Olympische Spelen XXVII in Sydney
Sport: judo
Onderdeel: klasse boven 100 kg
Prestatie: in de tweede ronde herkansing uitgeschakeld

Negen maanden na zijn hardhandige uitschakeling op de Olympische Spelen van Beijing 2008, kondigde Dennis van der Geest zijn afscheid aan als judoka. De oud-wereldkampioen maakte bekend dat hij definitief stopt.

Maar voor DJ Dennis draaide de wereld gewoon door. Ook zonder de tatami. Hij communiceert gemakkelijk, heeft persoonlijkheid, zit in de muziek. Op de dag dat hij in Beijing in actie kwam op de Olympische Spelen, was de 'release' van zijn eerste plaat. Over zijn muzikale ambities en het feit dat hij in de laatste jaren van zijn sportcarrière vaker als dj op tv verscheen dan als judoka, werd wel eens schamper gedaan. Dat deed hem geen recht. Dennis van der Geest was een groot judoka. Dat het de laatste seizoenen minder ging, had vooral te maken met fysiek ongemak, niet met een gebrek aan motivatie.

In 2005 behaalde hij de wereldtitel in de open klasse, het slotonderdeel. Het ging op een wijze die typerend was voor de laatste fase van zijn loopbaan. In Caïro stelde hij enkele dagen eerder in zijn 'eigen' klasse, de zwaargewichten, teleur. Dennis voelde zich verre van optimaal en wilde eigenlijk verder niet meer meedoen. Zijn vader, de minstens zo legendarische Cor van der Geest, sleepte hem toch maar de mat op. In de finale versloeg hij Tamerlan Tmenov.

Scheur in het spaakbeen
De naam van Tmenov loopt als een rode draad door de loopbaan van Van der Geest. In 2000 bij de Sydney Games verloor hij ook van de Rus. En ook in Beijing 2008, toen Van der Geest na veel blessureleed uit was op een mooi afscheid van zijn topsportcarrière, gooide de Rus hardhandig zijn plannen in de war. De Nederlander hield aan het gevecht een scheur in het spaakbeen op, een ingescheurde mediale band en ingescheurde spieren.

Zijn grote wens was altijd de eerste Nederlandse wereldkampioen judo te worden sinds Wim Ruska, een van zijn grootste voorbeelden. Dat lukte net niet; clubgenoot (van Kenamju) Guillaume Elmont was hem in Caïro in de -81 kg ongeveer een dag te snel af. "De lul'', grapte Van der Geest op zijn bekende wijze.

Echo
Bij de zwaargewichten had Van der Geest in Osaka 2003 al kunnen toeslaan. Daar gaf hij op het WK de titel tien seconden voor tijd weg, vooral als gevolg van een dubieuze arbitrale beslissing. Desondanks is zijn erelijst omvangrijk. Naast de wereldtitel twee keer goud op de Europese titelstrijd, brons bij de Olympische Spelen van Athene in 2004, twaalf keer de beste in de World Cup, tien achtereenvolgende malen nationaal kampioen.

Hij heeft er, lange tijd onder leiding van zijn vader, veel voor moeten doen en laten. Voor Dennis van der Geest zijn er desondanks altijd meer zaken tussen hemel en aarde geweest, dan alleen maar de sport. "Ben je nu gelukkig?'', vroeg iemand aan de aankomend vader Dennis van der Geest, toen hij in Athene net zijn eerste olympische medaille had gewonnen. Het antwoord was opmerkelijk: "Vlak voor mijn vertrek was ik met mijn vrouw in het ziekenhuis. Er werd een echo van de kleine gemaakt en daarop telde ik tien kleine vingertjes. Tóen was ik gelukkig.''

Bronnen:
• ANP
• Statistische gegevens: Olympisch Oranje, Ton Bijkerk (Tirion Sport, 2008)
• Foto: ANP