Terug naar toen: de Olympische Spelen van Los Angeles 1984

Met de naderende Olympische Spelen van Parijs, die op 27 juli van start gaan, is het een goed moment om terug te blikken op de rijke geschiedenis van dit sportevenement. In een reeks artikelen belichten we verschillende olympische edities en legendarische prestaties van sporters. Deze keer gaan we terug naar de Spelen van 1984 en de gedenkwaardige prestaties van Arnold Vanderlyde.

In 1984 vonden de Zomerspelen plaats in Los Angeles, Verenigde Staten. In totaal deden er 1.273 atleten mee uit 124 landen. De Spelen van 1984 markeerden een keerpunt voor vrouwen. Ten opzichte van eerdere Spelen deden er een stuk meer vrouwelijke sporters mee: 23 procent van de deelnemers was vrouw. Ook was het de eerste keer dat er een marathon voor vrouwen op het olympische programma stond.

Commerciële belangen

Toen het IOC in 1978 de organisatie van de Spelen van 1984 aan de orde stelde, had zich slechts één stad kandidaat gesteld: Los Angeles. Het financiële debacle van Montréal in 1976 lag de wereld nog vers in het geheugen.

De toenmalige burgemeester van Los Angeles was zich ook bewust van het financiële fiasco in Montréal. De organisatie van de Spelen van 1984 lag daarom niet bij het stadsbestuur, maar kwam in private handen (een consortium van zakenlieden). Veel sportaccommodaties en stadions werden gefinancierd met behulp van sponsordeals. Door het publiek werd deze editie al snel omgedoopt tot de ‘Coca-Cola Games’. Uiteindelijk bleken de Spelen van 1984 financieel zeer succesvol, met een winst van meer dan 200 miljoen dollar.

De wereld van 1984

Vier jaar voor Los Angeles werden de Spelen van 1980 in Moskou - onder leiding van de Verenigde Staten - geboycot door een groot deel van het Westen. De aanleiding hiervoor was de inval van het Sovjetleger in Afghanistan. In 1984 boycotten de Russen op hun beurt de Spelen in Los Angeles, vanwege zorgen over de veiligheid van hun atleten in anti-Russische sferen in Amerika.

Memorabele momenten

In 1984 kwam Nederland een stuk beter voor de dag dan vier jaar tevoren in Moskou, in sommige gevallen profiterend van de afwezigheid van het Oostblok. Met haar laatste worp verwierf Ria Stalman de Olympische titel bij het discuswerpen. Jolanda de Rover en Petra van Staveren wonnen goud op respectievelijk de 200 m rugslag en de 100 m schoolslag. Stephan van den Berg was na een zenuwslopende wedstrijd de sterkste windsurfer.

De hockeyvrouwen werden na een moeizaam begin overtuigend olympisch kampioen. Een opmerkelijke prestatie leverden de roeisters Greet en Nicolette Hellemans. De zussen werden tweede in de dubbetwee-skiff en later op de dag derde met de acht.

Arnold Vanderlyde

Brons is de kleur van Arnold Vanderlyde. Het zwaargewicht kwam in drie olympische bokstoernooien tot de halve finale en was daarmee de eerste Nederlander sinds Bep van Klaveren die in 1928 een olympische boksmedaille veroverde.

Bij zijn debuut in Los Angeles verloor de Limburger op punten (3-2) van de Canadees Willie DeWit. De zoon van Nederlandse emigranten was er een van het betere knokwerk en stond daarmee in schril contrast met Vanderlyde, die de voorkeur gaf aan technisch boksen. "Ik ben een bokser, geen straatvechter", verklaarde de 1,97 meter lange Nederlander. Met die opmerking en vooral ook zijn uitstraling van vriendelijke reus werd hij de lieveling van het Nederlandse publiek en een ambassadeur van de bokssport in Nederland.

Terug naar nu: boksen Parijs 2024

In Rio 2016 deden er voor het eerst sinds 24 jaar weer Nederlandse boksers mee aan de Olympische Spelen. Nouchka Fontijn was destijds meest opvallende. Ze was de eerste Nederlandse vrouwelijke bokser ooit op de Spelen en veroverde de zilveren medaille.

Ook in 2024 wordt Nederland vertegenwoordigd door een vrouwelijke bokser tijdens de Olympische Spelen: Chelsey Heijnen komt in actie in de categorie tot 60 kg.

Het bokstoernooi tijdens de Spelen is van 27 juli tot en met 10 augustus. De wedstrijden vinden plaats in het stadion van Roland Garros.