Louise
Louise is bijna zestien jaar en houdt erg veel van boeken lezen, maar dat is niet meer haar enige hobby. Tegenwoordig loopt ze namelijk hard, terwijl haar dat jaren geleden nog helemaal niets leek. “Mijn relatie met sport kun je omschrijven als een stevige rollercoaster”, begint ze haar uitleg. “Vroeger leefde ik niet heel gezond. Ik hield niet van sport en vond ongezond eten erg lekker. Dat is geen goede combinatie.”
Op een gegeven moment wist Louise de knop om te zetten. “Ik zei tegen mijzelf: ‘dit moet stoppen, op deze manier met jezelf omgaan. Je moet op dieet gaan om gezonder te eten en je moet proberen om te gaan sporten.’ Toen ben ik begonnen met hardlopen.”
Een ontsnapping
Het was een loodzware opgave, want ze startte met iets wat ze nog nooit had gedaan. “Het was echt enorm moeilijk, want daarvoor liep ik nooit hard. Die beginperiode stond in het teken van pijn in mijn knieën, pijn in mijn kuiten en pijn tijdens het wandelen. Ook mentaal was het heel lastig. Natuurlijk gaat het op den duur steeds iets beter, maar in dat proces kom je jezelf toch af en toe tegen, dan zie je het even helemaal niet meer zitten.”
Inmiddels is hardlopen voor Louise een ontsnapping aan de realiteit. Het biedt haar afleiding. “Afleiding van school, afleiding van thuis, afleiding van eigenlijk de hele wereld. Tijdens het hardlopen focus ik me op mijn ademhaling en op mijn eigen gedachtes. Wanneer ik ren, gaat het om mij en om de weg voor me. Als ik een tip mag geven aan jongeren die in hetzelfde schuitje zitten als waarin ik zat en die momenteel dus niet aan sport doen, is dat de volgende: vind dat allerkleinste beetje motivatie dat ergens in je lichaam verstopt zit, en vergroot dat door elke dag te proberen om een stukje hard te lopen!”