Jelmar Bos
In 1996 zag Jelmar Bos (31) de Nederlandse volleybalmannen olympisch goud winnen en wist hij: op dat podium wil ik ook staan. Hoewel hij geboren werd met kanker en daardoor beperkt raakte, gaf hij zijn sportieve droom niet op: “Ik wilde profvoetballer worden en trainde met het CP-team van de KNVB, maar uiteindelijk was ik niet sterk genoeg. Omdat ik wel erg snel was, kwam ik bij atletiek terecht.”
Londen en Rio
Tweeënhalf jaar later stond Jelmar op de Paralympische Spelen van Londen en vier jaar later in Rio. Hier miste hij op een fractie na de finales van de 100 meter sprint. “Maar om daar te zijn, was al waanzinnig.” Inmiddels is Jelmar topsporter-af en studeert hij in de richting van sportondernemer en clubkadercoach. “Als student zit je veel achter je laptop, terwijl bewegen goed is voor je mentale en fysieke gesteldheid. Zeker voor mij en de anderen die een beperking hebben is bewegen het allerbelangrijkst, want hoe minder je beweegt, hoe meer fysieke klachten je krijgt. Daarnaast zijn studentenverenigingen de ideale manier om in contact te komen met het studentenleven. Bij veel studentenverenigingen staat sport ook centraal. Uiteindelijk levert sporten je zóveel voordelen op.”
Tweeënhalf jaar later stond Jelmar op de Paralympische Spelen van Londen en vier jaar later in Rio. Hier miste hij op een fractie na de finales van de 100 meter sprint. “Maar om daar te zijn, was al waanzinnig.” Inmiddels is Jelmar topsporter-af en studeert hij in de richting van sportondernemer en clubkadercoach. “Als student zit je veel achter je laptop, terwijl bewegen goed is voor je mentale en fysieke gesteldheid. Zeker voor mij en de anderen die een beperking hebben is bewegen het allerbelangrijkst, want hoe minder je beweegt, hoe meer fysieke klachten je krijgt. Daarnaast zijn studentenverenigingen de ideale manier om in contact te komen met het studentenleven. Bij veel studentenverenigingen staat sport ook centraal. Uiteindelijk levert sporten je zóveel voordelen op.”